“พ่อครับผมไม่ต้องการบอดี้การ์ด” น้ำเสียงนั้นแสดงถึงความไม่สบอารมณ์ของคนพูดอย่างมากแต่หาได้ทำให้ผู้สูงวัยกว่าใจอ่อนลงได้ “พ่อว่ามันจำเป็นสำหรับแก” “จำเป็นอย่างไรครับผมไม่เห็นเข้าใจเลย ร้อยวันพันปีผมก็อยู่ของผมแบบนี้ได้ไม่เห็นจำเป็นต้องมีใครมาคอยติดตาม ให้น่ารำคาญ” “ตอนนนี้แกเป็นนักร้องดังแถมเป็นทายาทของตระกูลอัศดาที่ต้องสืบทอดธุรกิจจากพ่อบอกตามตรงว่าพ่อเป็นห่วงแกว่ะ เพราะฉะนั้นพ่อถึงได้หาบอดี้การ์ดมาคอยดูแลแกยังไง” “ผมว่าพ่อคิดมากไปแล้ว อีกอย่างผมก็ไม่คิดเอาดีทางนี้อยู่แล้วครับผมก็แค่อยากลองหาประสบการณ์แบบนี้ดูสักพักหนึ่ง” “พ่อไม่ผิดหวังในตัวแกจริงๆ แต่อย่างไรก็ตามทีเพื่อความสบายใจของพ่อกับแม่เรื่องนี้แกอย่าขัดใจพ่อเลยนะพ่อกับแม่ก็ไม่เคยขัดใจแกตอนแกเข้าวงการแกจะสนุกกับมันนานแค่ไหนไม่มีใครว่าเรื่องเล็กๆแค่นี้ก็ถือว่าแกตามใจพ่อกับแม่บ้างก็แล้วกัน” น้ำเสียงของบิดาที่พูดทำให้ชายหนุ่มที่ไม่เห็นด้วยแต่แรก ไม่กล้าขัด “อย่าทำให้แม่แกเค้าเป็นห่วงเลย” ผู้อาวุโสกว่ารีบตัดบท “พ่อหาทีมบอดี้การ์ดที่จะมาดูแลแกเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเขาจะเข้ามารายงานตัวรับรองแกจะไม่ ผิ