Guest
Username:
Password:
Jamsai
มากกว่ารัก
LOVE
everY
overgraY
Jamsai Love Series
JLS+
Enter Books
Heart Work
สินค้า Non-book
PreOrders
อื่นๆ
>
ความรู้สึกดี... ที่เรียกว่ารัก
Enter HERE
Cookie
Moonlight
Life Vaccine
ท่องเที่ยว
Print On Demand
Dreamland Of Love
Sweet Asian
Magic Cafe' Love
Jamsai Light Novel
Enter Light Novel
Magic Cafe'
ปกิณกะ
Book Wave (การ์ตูนสำหรับเด็กและเยาวชน)
สินค้าทั้งหมด
ชื่อเรื่อง
นักเขียน-นักแปล
หน้าแรก
>
แบ่งกันอ่าน
>
อ่านเรื่อง
>
อ่านตอน
อ่านเรื่อง
ชื่อเรื่อง :
Neighbors กับดักหัวใจยัยตัวเเสบข้างบ้าน
ชื่อผู้แต่ง :
llวมไws'n'ojราMรี
ชื่อตอน :
ยินดีที่ได้รู้จัก
ตอนที่ :
1
อัพเดทเมื่อ :
22/04/2555 00:29:26
เข้าชม :
242
เนื้อเรื่อง
“หลังจากพายุฝนที่ตกหนักอย่างบ้าคลั่งผ่านพ้นไป เราจะตื่นมาพบกับท้องฟ้าที่สดใส และเรื่องดีๆในเช้าวันใหม่”
แต่นั่นมันไม่ใช่สำหรับชั้น
เป็นเพราะไอ้พายุฝนเมื่อคืนทำให้ชุดชั้นในที่ชั้นตากไว้ที่ระเบียงปลิวละลิ่วไปตกอยู่ที่ระเบียงบ้านข้างๆ แต่โชคดีหน่อยที่เจ้าของบ้านยกโขยงกันไปอยู่ต่างประเทศกันหมดทิ้งร้างเอาไว้เกือบปีแล้ว แล้วบ้านหลังนี้ไม่เคยมีประวัติเรื่องผีหรือฆ่ากันตายแน่นอน และคงไม่ปัญหาอะไรถ้าชั้นจะปีนไปเก็บชั้นในลายน้องหมีน้อยชั้นกลับมา
ชั้นเริ่มปฏิบัติการณ์ปีนระเบียงเพื่อช่วยเหลือน้องหมีน้อยกลับมาอย่างทุลักทุเลเพราะฝนที่ตกเมื่อคืนทำให้ระเบียงค่อนข้างลื่นและหาที่ยึดยาก
พลั๊ก! (O_O)!
หงะ! อยู่ดีๆ ไอ้ประตูบ้านหลังนั้นก็เปิดออก มีอีตาบ้าที่ไหนไม่รู้ยืนใส่บ็อกเซ่อตัวเดียว มองมาทางชั้นที่ค้างเติ้งอยู่บนขอบระเบียงหมอนั่นทำหน้าเหวอเป็นปลาไหลถูกต่อย ดีนะที่ชั้นไม่ตกใจปล่อยมือไม่งั้นร่วงลงไปคอหักเป้นผีเฝ้าระเบียงแน่ ว่าแต่ บ้านนี้ไม่มีคนอยู่ไม่ใช่เร๊อะ หมอนั่นคงไม่ใช่ผีหรอกนะ
“ เธอมาแอบดูชั้นแก้ผ้าเหรอ” หมอนั่นถามชั้นพลางใช้มือปิดท่อนบนที่เปลือยปล่าวของตัวเอง
(-_-*) นี่หน้าชั้นส่อถึงความโรคจิตขนาดนั้นเลยเร๊อะ (แล้วสภาพที่แกมาปีนบ้านเค้านี่มันไม่ส่อรึไงยะ/เเวมไพร์)
“ชั้นแค่มาเอาของคืนหนะ”
“หือ” (- . - )(. , .)
(-////-)หมอนั้นก้มลงมองน้องลูกหมีของชั้นที่อยู่ตรงเท้าพอดี
“ หึ ลูกหมีสีฟ้า ได้อีกนะเนี่ยะ”
ยิ้มอะไรของมันเนี่ยะ ถึงนายจะพูดเบาๆแต่ชั้นได้ยินนะ นั่นมันตัวโปรดที่แม่ของชั้นซื้อให้เลยนะ
หมอนั่นก้มลงใช้นิ้วชี้เกี่ยวน้องหมีขึ้นมาแล้วเดินมาทางชั้น
“อ่ะ เอาไป”
หมับ ชั้นรีบควาน้องหมีที่หมอนั่นยื่นให้ตรงหน้าทันที
“แต่ชั้นว่าเธอต้องโยนมันมาแล้ว แกล้งมาเก็บเพื่อแอบดูชั้นแน่ๆ” มันยังไม่เลิกคิด
“หน้าชั้นเหมือนยัยบ้าโรคจิตมากรึไงยะ”
“ใกล้เคียงอ่ะ”
อ้ากก ชั้นว่าไอ้หมอนนี่ไม่ใช่ผีแน่ แต่ปากไอ้หมอนี่ผีเจาะปากมาพูดชัดๆ
“หรือว่าเธอเป็นพวกย่องเบา ไม่สิ เธอต้องเป็นนักสืบลับสืบข้อมูลหนุ่มหล่อที่มาสืบข้อมูลชั้นแน่ๆ”
ไอ้หมอนี่นอกจากผีเจาะปากมาพูดแล้วชั้นว่ามันมีจิตนาการที่โคตรปัญญาอ่อนอีกต่างหาก ทางที่ดีชั้นควรจะรีบปีนกลับให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะคิดว่าชั้นเป็นพวกมิวฟีโอเล่ที่มาสืบหาฐานทัพของวองโกเล่ หรือไม่ก็แก๊งตีนแมวข้ามชาติ
“อ่าว จะรีบไปไหน โดนจับได้แล้วคิดหนีเหรอ”
“ขืนอยู่ต่อชั้นได้ติดเชื่อความคิดปัญญาอ่อนแบบนายหนะสิไอ้บ้า”
พรืดดด!
“เฮ่ย”
หวา !เพราะความรีบบวกกับความลื่นจากตะไคร่ที่เกาะขอบกำแพงระเบียงและน้ำฝนที่ตกเมื่อคืนทำให้ขาชั้นลื่นหลุดจากระเบียง
“คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกเรื่องผีชีวะรึไง เดี๋ยวได้ตกลงไปคอหักตายหรอก”
ตอนนี้ชั้นอยู่ในสภาพห้อยต่องแต่งอยู่ขอบระเบียง โชคดีที่อีตานี่คว้าเสื้อชั้นไว้ทันไม่งั้นได้กรายเป็นผีเฝ้าระเบียงจริงๆแน่ชั้น
“หนักชะมัด นี่ เธอเป็นญาติกับฮิปโปรึไงเนี่ยะ”
“อ๊า นายอย่าปล่อยชั้นนะ ขอร้องชั้นไม่อยากกรายเป็นผีเฝ้าระเบียง”
“รู้แล้วหน่า”
“อย่าดึงเสื้อเซ่” หมอนี่ดึงเสื้อชั้นจนล่นมาเหลือครึ่งตัวแล้วอะ
พลั่ก!
เค้าดึงชั้นขึ้นจากระเบียงได้สำเร็จตอนนี้เราทั้งคู่อยู่ในสภาพนอนทับกันโดยที่ชั้นทับอยู่บนตัวเค้า
“หนิ เธอ” อยู่ๆอีตานั่นก็เรียกชั้น ตอนนี้เราจ้องหน้ากันในระยะประชิด นี่ชั้นไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ยหมอนั่นหน้าแดงนิดๆด้วย
“เธอไม่ได้ใส่ชั้นในใช่มั้ย”
(o///o) แว๊กกกก ชั้นดีดตัวออกจากหมอนั่นทันที ดัน ลืมไปซะสนิทเลย ปกติชั้นไม่ได้ใส่ชั้นในนอน เพราะส่วนใหญ่ชั้นมักอยู่บ้านคนเดียว และตอนปีนมาก็ไม่ได้คาดคิดว่าอยู่อีตานี่จะเปิดประตูออกมา แถมตอนล้มทับหน้าอกปล่าวเปลือยของหมอนั่นมีแค่เสื้อบางๆที่ชั้นใส่กั้นกลางเท่านั้น โอ้ย นี่มันน่าอายยิ่งกว่าโดนล้อว่าฉี่เลอะที่นอนตอนอนุบาลอีกนะ
“ให้ตายเหอะ นี่เธอจงใจยั่วชั้นจริงๆใช่มั้ยเนี่ยะ”
(-////-) “ใช่ที่ไหนเล่าไอ้บ้า” ตอกย้ำความเป็นยัยโรคจิตเต็มรูปแบบเลยชั้น ไม่ไหวแล้วโว่ย อาย
ชั้นรีบปีนระเบียงกลับบ้านตัวเอง ต่อให้ตกลงไปคอหักตายก็ไม่สนใจแล้วโว่ย ยิ่งเห็นไอ้บ้านนั่นยิ้มชอบใจชั้นยิ่งอาย
“อ่าว รีบไปไหนหละ ทำความรู้จักกันก่อนเดะ”
ไม่สนแล้วโว่ย ปีนลูกเดียว
“ชั้นชื่อ กัซเซ็ต ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
ปีน ปีน ปีน
“เฮ่! แล้วชื่อเธอหละ”
ถึงซักที
“เฮ่ บอกชื่อเธอมาก่อนดิ”
“ไม่บอกโว่ย แล้วชั้นก็ไม่ยินดีที่จะรู้จักนายด้วย ไอ้บ้า”
ปัง! ชั้นรีบปิดประตูหนีไอ้หมอนั่น อายสุดขอบโลกกันเลยทีเดียว ว่าแต่ว่าไอ้บ้านั่นมันเข้ามาอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ
มันมาอยู่ตั้งแต่เมื่อหร่ายยยยยยยย
__________________________________________________
ช่วยเม้นติชมด้วยคับ
จะได้เอาไปเเก้ไขปรับปรุง
เพิ่งลองเเต่งลงเว็ปเรื่องเเรก
แจ้งลบ
ข้อความ :
จากคุณ * :
จำนวนผู้ชมเว็บแจ่มใสขณะนี้: 311 ท่าน