"........"
คำพูดของบาสทำเอาบูมนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง
"เป็นไง......หาคำเถียงเราไม่ออกเหรอ?"
บาสแอบถามบูมด้วยคำกำกวม
ผัวะ!!  เสียงบูมชกบาส
"เป็นไง    รู้รึยังว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไร?!"
บูมถามด้วยความกวน
"แกก็ลองเอาไปกินดูมั่งสิ~!!"
ผัวะ!! เสียงบาสชกบูมกลับ
"เป็นไง  รู้รึยัง ว่าถ้าแกชกเราก่อนมันจะเจ็บเป็นสองเท่า  หนึ่งเท่ามาจาก อารมณ์โกรธ  อีกเท่ามาจากอารมณ์แค้น จำใส่กะโหลกของเเกไว้"
คำพูดของบาสเมื่อกี้ทำเอาบุมร้องไห่หนักเข้าไปใหญ่
ณ  ห้องยุ้ย
"ยุ้ย......."
บาสพูดขึ้น
"ยุ้ย.....ยุ้ยร้องไห้ทำไมครับ"
บาสถามยุ้ย
"เมื่อกี้มีนางพยาบาลมาบอกเราว่าฝนความจำเสื่อม"
ยุ้ยโกหกบาสเพราะว่ายุ้ยรู้ความจริงด้วยตัวเอง