หลังจากนั้นคุณหญิงอรนภาหรือแม่บังเกิดเกล้าของฉันก็เข้ามาพร้อมกับคุณหมอ และคุณหมอเจ้าของไข้ของฉันคนนี้หล่อมากอ่ะแถมใจดีมาก ก็เข้ามาตรวจเช็คร่างกายและบอกว่าอีกไม่นานฉันก็คงจะกลับบ้านได้แล้วช่วงนี้ก็คงต้องทำกายภาพบำบัดไปก่อนเพราะว่าร่างกายของฉันมันไม่ได้เคลื่อนไหวมาเป็นเวลานาน (มาก) พอตรวจเสร็จคุณหมอสุดหล่อก็จากไปพร้อมกับคุณหญิงอรนภาที่ขอตามไปส่งคุณหมอ คงรู้กันแล้วใช่ไหมว่าฉันได้นิสัยนี้มาจากใคร (โรคแพ้ผู้ชายหน้าตาดี) หุหุแน่นอนว่าต้องเป็นคุณหญิงอรนภา เรียกว่า เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ และคาดว่าอีกไม่นานเราสองคนแม่ลูกอาจจะต้องหาเรื่องมาโรงพยาบาลนี้อีกเป็นแน่เพราะคุณหมอเลยแหละที่ทำให้โรงพยาบาลไม่น่ากลัวอีกต่อไป
เอาล่ะเรากับมาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่าเนอะ เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันก็ต้องอยู่กับเฮกซะAgain(แอบลืมคนหล่ออีกคนไปซะงั้น-คนแต่ง) และแน่นอนว่าคุณหญิงอรนภาได้หายไปพร้อมคุณหมอเรียบร้อย เฮ้อ เป็นห่วงว่าคุณหมอเขาจะหลงทางหรือไงนะแม่อ่ะ รู้งี้ตามไปส่งด้วยก็ดีหรอก
โอเคๆ ฉันคิดว่าควรจบเรื่องคุณหมอไว้แค่นี้ และคิดว่าควรดำเนินเรื่องต่อแต่คุณหมอหล่อจริงๆ นะค่ะ (ยังไม่เลิก)
ดูเหมือนพระเจ้าจะเริ่มเข้าข้างฉันบ้างเพราะพระองค์ได้ส่งเพื่อนๆ ที่น่ารักทั้ง 3 คนมาเยี่ยม เย่ คราวนี้ก็ไม่ต้องอยู่กับเฮกซะแค่ 2 คนแล้ว (เฮ้อ เปลี่ยนเรื่องได้ซักที)  และเมื่อพวกมันมาถึงก็
“อุ้ย ยัยอิน ใครอ่ะหล่อจัง”ผู้หญิงที่ทำตัวแอ๊บแบ๊วได้ตลอดเวลานามว่า อุ๊บอิ๊บ เพื่อนหนึ่งในสามพูดขึ้น  
“My God so cool”ตามมาด้วยเสียงของผู้หญิงที่ชอบทำตัวประหนึ่งว่าเป็น อั้ม มาเองประมาณว่าเซ็กซี่ตัวแม่อ่ะนะ ชื่อเสียงเรียงนามของ she คือ กู๊ด แต่ฉันชอบเรียกมันว่า bad มากกว่าเพราะมันชอบหักอกผู้ชายเป็นว่าเล่น เปลี่ยนผู้ชายบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนโซฟีซะอีก และชอบบอกว่าตัวเอง สวยเลือกได้ เชอะ หมั่นไส้
สุดท้ายเป็นเสียงของยัย สดชื่น แต่ถ้าเรียกกันตามที่พ่อแม่มันตั้งให้ก็จงเรียกมันว่า เฟรช ซึ่งยัยเพื่อนคนนี้เป็นคนที่โค-ตะ-ระ เป็นตัวของตัวเองไม่ชอบเหมือนใครและไม่มีใครอยากเหมือนมัน
“โอ้ พ่อเทพบุตร สมุทรสุคสาคร อมรรัตนโกสินทร์ อโยธยา มหาสวรรค์”ก็บอกแล้วว่ามันมีความเป็นตัวของตัวเองสูงส่วนเพื่อนๆ อ่ะเรียกมันว่าอีสมทรง (บ้าได้ใจจริงๆ)
เอาล่ะทีนี้ฉันก็ได้รู้แหละว่าเพื่อนๆ ฉันเนี่ยมันเป็นห่วงฉันสุโค่ย มาถึงก็เอาแต่ถามๆ ฉันอย่างเดียวแต่โทษทีไอ้เรื่องที่พวกมันถามเนี่ยไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับฉันแม้แต่เศษเสี้ยว เพราะมันถามแต่เรื่องของเฮกซะอย่างเดียวเลย พอฉันไม่ตอบพวกมันก็พากันไปรุมทึ้ง เอ๊ย พูดคุยกับเฮกซะจนลืมฉันไปในบัดดล กลายเป็นว่าองค์อิน คนนี้ต้องกลายเป็นส่วนเกินและเป็นคนที่ถูกลืมนี่พวกมันเป็นเพื่อนฉันจริงๆ หรือเปล่าเนี่ยยยยยยยย ช้านนนนนนนนน จะบ้าตายยยยยยยยยยยยยยยย
โธ่พระเจ้าค่ะแบบนี้ก็เท่ากับกลั่นแกล้งฉันทางอ้อมนะค่ะเนี่ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!