"ยามที่เจ้าตื่นจากการหลับใหล คนแรกที่เจ้าได้พบจะเป็นคู่แท้ของเจ้า"

ตึก ตุบ ตั๊บ !!!!

นี่เป็นความฝันเองหรอ เฮ้อ ตกอกตกใจหมด แต่พอตื่นขึ้นมาที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือฉันมานอนอยู่ที่โรงพยาบาลและคนแรก ที่ฉันเห็นนะเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากดูเหมือนว่าเค้าจะมานอนเฝ้าฉันอยู่นะ แต่อีตานี่เป็นใครกัน ช้านนนนนนไม่เคยยยรู้จักนายยยนะ (ถึงนายจะหน้าตาดีก็เหอะ) ถ้าอย่างนั้นถ้าเป็นจริงตามความฝันอีตานี่ก็ ก็ เนื้องอก เอ๊ย เนื้อคู่ ฉันอ่ะดิ แต่ฉันมีแฟนอยู่แล้วนะแล้วเราก็รักกันดีด้วย เอ๊ะ หรือจะเป็นรักสามเศร้าเราสามคนซะแล้วล่ะเนี่ย
...............................................................................
...................................................................
....................................................
.....................................
.....................
..............
.......
..
.


"นาย มาที่นี่ได้ไง นายเป็นใคร เราเคยรู้จักกันหรอ แล้วนาย...อุ๊บ" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบอีตาบ้าที่หน้าตาหล่อยังกะเทวดาก็เอามือมาปิดปากฉัน ซะก่อน

"นี่ เธอเป็นอะไรไปฮะ แล้วคิดว่าฉันจะตอบคำถามบ้าๆนั่นหมดรึไง ตื่นมาก็แหกปาก รู้ไหมเนี่ยว่าเป็นห่วง" อีตานี่ปกติดีรึเปล่าเนี่ยอยู่ดีๆก็ด่าฉันเป็นชุด ก็เราไม่เคยรู้จักกันนี่นา บ้ารึป่าวฟะเนี่ย ฉันชักจะโมโหแล้วนะ

"แล้วแม่ฉันล่ะแม่ฉันไปไหน" ฉันถามราวกับว่าไม่สนใจแล้วก็ไม่ได้ยินอะไรใดๆที่อีตานี่พูดเลยซักนิดเดียว
"เออ เดี๋ยวไปตามให้" แล้วอีตาบ้าก็เดินออกไปแถมปิดประตูซะแรงเลย คนเพิ่งตื่นนะเฟ้ยอย่ามากวนอารมณ์ให้ขุ่นได้ป่ะเนี่ย อ้อ

ฉันลืมแนะนำตัว ฉันชื่อองค์อิน หรือ เรียกอินเฉยๆก็ได้ แล้วก็อย่างที่รู้นั่นแหละ ฉันเพิ่งตื่นนอนแต่ดันตื่นที่โรงพยาบาลซะนี่ ซึ่งฉันก็จำไม่ได้   เหมือนกันว่าฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไง แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรให้มันปวดหัว เฮ้ย ความฝันนั่น ที่บอกว่าคนแรกที่ฉันเจอตอนที่ตื่นขึ้นมาจะเป็นคู่แท้ของฉันก็หมายความว่า อีตานั่นนะเหรอ ความฝันนี้ต้องเป็นความเพ้อของฉันแน่ๆ ก็จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อฉันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วอ่ะ แล้วเราก็รักกันมากซะด้วยมากชนิดที่เรียกว่ายอมตายแทนกันได้อ่ะ ดังนั้น ฉันสรุปเองว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้

"ยัยอิน เป็นอะไรนั่งพึมพำคนเดียว หรือว่าไม่สบายจนเป็นบ้าไปแล้ว โธ่ ลูกแม่ไม่น่าเลย" แม่ฉันนี่ก็ไม่ได้ต่างจากฉันเลยเพ้อพรรณนาพอกัน ดูสิเข้ามาก็ใส่ฉันเป็นชุดเชียว

"เอ่อ แม่พอก่อนเถอะหนูไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ว่าแต่ทำไมหนูถึงอยู่โรงพยาบาลล่ะหนูเป็นอะไรเหรอ" ฉันถามแม่ด้วยความอยากรู้สุดๆ
"เป็นเจ้าหญิงนิทรามั้ง" คำตอบนี้ไม่ใช่ของแม่ฉันนะแต่เป็นของอีตาบ้าที่มานอนเฝ้าฉันต่างหาก

"ใคร ถามนายไม่ทราบ ฉันถามแม่ฉันต่างหาก ว่าไงค่ะแม่"

"ลูกนะนอนหลับยาวเป็นเจ้าหญิงนิทราจริงๆจ๊ะ แม่ตกใจเลยต้องพามาโรงพยาบาลเนี่ยแหละ"

"หนูหลับนานแค่ไหนกันเชียวค่ะถึงเรียกว่าเจ้าหญิงนิทราเนี่ย"

"รวมวันนี้ลูกก็หลับครบ 6 เดือนแล้วล่ะ"

"นั่นหนูยังเป็นคนอยู่เหรอนั่น แม่ต้องโกหกแน่ๆ หนูไม่ขำด้วยนะค่ะ คนบ้าอะไรจะหลับได้นานขนาดนั้น"

"ก็คนบ้าอย่างเธอไง" อีตาบ้ามาส.ใส่เกือกบทสนาของฉันกับแม่อีกแหละไอ้บ้า

"ใคร พูดกับนายไม่ทราบย่ะ"

"เอาล่ะ เจ้าหญิงนิทราของแม่ได้พบกับเจ้าชายแล้วนะแล้วแม่ก็หวังว่าลูกจะไม่หลับ ยาวนานอย่างนั้นอีกนะลูกรัก"  แม่พูดกับฉันอย่างจริงจังไม่มีแววของคนที่พูดล้อเล่นหรือนิสัยที่ชอบพูดติด ตลกของแม่ฉันอยู่ในประโยคแสดงว่ามันเป็นเรื่องจริงหรอเนี่ย แต่แม่พูดว่าได้ พบกับเจ้าชายนี่มันหมายความว่าไงอ่ะ แม่ต้องการจะสื่ออะไรกับฉันเนี่ย

"แม่ค่ะ เจ้าชายที่แม่พูดมันคืออะไรอ่ะหนูงงไปหมดแล้วนะเนี่ย"

"ก็ นี่ไงจ๊ะ เจ้าชายเฮกซะ ผู้ที่จะมาดูแลลูก" คราวนี้สีหน้าของแม่ดูเหมือนมีแววขบขันเล็กน้อยแต่ อีตานี้ชื่อเฮกซะหรอนี่มันใช่ชื่อคนจริงหรอเนี่ย

"คุณน้าก็อย่าพูดล้อเล่นซิครับเจ้าชงเจ้าชายอะไรที่ไหนกัน" อีตาบ้า เอ้ย เฮกซะพูดอย่างอายๆ เขินๆ อุ้ยน่ารักอ่ะ แต่อย่าทำได้ป่ะโตแล้วนะเฟ้ยไอ้บ้า

"โอเค จ๊ะ พ่อลูกเขยแม่ไม่ล้อเล่นแล้วก็ได้ งั้นแม่ไปก่อนดีกว่าเราสองคนจะได้คุยกันเนอะ"

"แม่ แม่ แม่ อย่าเพิ่งไปดิ"   หลังจากแม่พูดจบประโยคนั้นก็เดินออกไปเฉยเลยฉันเรียกเท่าไรก็ไม่ยอมหันกลับ มาแล้วนี่มันอะไรกันเนี่ยลูกเขยอะไร งง ไปหมดแล้วเนี่ย แล้วแฟนหนูล่ะ คนนั้นนะว่าที่ลูกเขยของแม่ต่างหากไม่ใช่อีตาเฮกซะบ้าบอนี่ซักกะหน่อย โธ่เว้ย แล้วดูอีตานี่ดิพอแม่ไปปุ๊บทำหน้าอย่างกะจะมากินฉันแนะไอ้บ้า ไอ้หื่นออกไปไกลๆ ช้านนนนนนนนนนนนนนนนนน (ถึงนายจะหล่อแต่ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะฉันมีแฟนแล้วเฟ้ย)