ขายหนังสือ-นักเขียน-หนังสือออนไลน์-สำนักพิมพ์-แจ่มใส

อ่านเรื่อง

ชื่อเรื่อง : Heart Identification
ชื่อผู้แต่ง : ลาหนัง
ชื่อตอน :ชักนำมา พาไป
ตอนที่ :1
อัพเดทเมื่อ : 09/01/2555 00:39:51
เข้าชม : 416

เนื้อเรื่อง

                “กั้ง รอนานแล้วยัง”
                เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งดังมาจากข้างหลังของฉันที่กำลังนั่งหันหลังให้ประตูโรงแรมแห่งหนึ่งในจังหวัดพัทลุง จึงไม่สามารถมองเห็นใครก็ตามที่เดินเข้ามาในโรงแรม ส่วนตรงหน้าฉัน คือ ดร.กังสดาล หรือ อาจารย์กั้งที่นักศึกษามักจะเรียกขานกัน เมื่อการประมวลผลของสมองที่ค่อนข้างจะเชื่องช้าของฉันบอกมาว่า เสียงที่ได้ยินเมื่อครู่นี้ คือ เสียงของเพื่อนอาจารย์กั้งแน่นอน และเพื่อนคนนี้ก็ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คิดไว้ตั้งแต่แรก และที่สำคัญ ห้าวันต่อจากนี้ ฉันก็ต้องร่วมงานกับเจ้าของเสียงทุ้มๆนุ่มๆคนนี้เหรอ คิดได้เท่านี้ก็อดนึกถึงตอนที่ดร.กั้งมาชวนเราเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไม่ได้


                1 อาทิตย์ก่อน
                “ม่วง อาทิตย์หน้าติดสอนไหม อาจารย์จะชวนไปพัทลุงน่ะ” ดร.กังสดาล เดินมาที่โต๊ะทำงานของฉันที่กำลังง่วนๆกับการบ้านของนักศึกษาชั้นปีที่สอง
                “ว่างค่ะ จะไปเดินป่าหรือเปล่าคะอาจารย์” เมื่อเอ่ยถึงจังหวัดพัทลุง สิ่งแรกที่ฉันนึกถึงก็คือความอุดมสมบูรณ์ของป่าไม้ และน้ำตกที่สวยงามอย่างเช่น น้ำตกไพรวัลย์ น้ำตกนกรำ น้ำตกโนรา
                “เปล่าหรอกจ้ะ คราวนี้ไม่ได้เดินป่า แต่จะไปสอนบอททานี (Botany) น่ะ พอดีว่าอาจารย์หนิง เพื่อนของอาจารย์เขาเชิญทางเราไปสอน” ดร.กังสดาล เป็นอาจารย์สาวโสด สวย ที่มีความเชี่ยวชาญด้านพฤกษศาสตร์ โดยเฉพาะเรื่องอนุกรมวิธานพืช พฤกษศาสตร์พื้นบ้าน รวมทั้งพืชสมุนไพรต่างๆด้วย จึงมีจดหมายเชิญไปเป็นวิทยากรหรืออาจารย์พิเศษอยู่บ่อยๆ
                “อยากไปค่ะ แต่ม่วงจะช่วยอาจารย์ได้เหรอคะ ” ฉันไม่มั่นใจนักว่าจะช่วยอาจารย์ได้มากแค่ไหน เพราะฉันไม่ได้จบพฤกษศาสตร์มาโดยตรง อาศัยว่าตอนทำวิจัยสมัยเรียนปริญญาตรี ได้คลุกคลีกับเรื่องอนุกรมวิธานมากเป็นพิเศษเท่านั้นเอง หากแต่ลึกๆแล้วฉันกลับรู้สึกว่ามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับวิชานี้ ฉะนั้นฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะตอบรับคำชวนของดร. กังสดาล และจะทำงานนี้ให้ดีที่สุด
                “ได้สิ เป็นเรื่องที่คล้ายๆกับตอนที่ม่วงทำวิจัยสมัยเรียนนั่นแหละ อาจารย์นัดกับเพื่อนไว้ว่าจะเดินทางจากที่นี่เย็นวันศุกร์นี้ แล้วเราก็จะอยู่ที่นั่นประมาณ 5 วัน ม่วงโอเคนะ” อาจารย์วางมือบนบ่าซ้ายฉันพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล อ่อนโยน ทำเอาฉันรู้สึกหัวใจพองโต
                “ค่ะ อาจารย์ ให้ม่วงช่วยเตรียมอุปกรณ์อะไรไว้ก่อนเดินทางได้บ้างมั๊ยคะ”
                “ที่ต้องเตรียมมีแค่ไม่กี่อย่างหรอกม่วง หนังสือฟรอร่า ออฟ ไทยแลนด์ อาจารย์เตรียมไว้แล้ว ส่วนไม้ระแนงน่ะนักวิทย์ก็เตรียมไว้ให้พวกเราแล้ว เหลือแค่ตัวอย่างพืชสดนี่แหละที่อาจารย์จะชวนม่วงไปเก็บตอนบ่ายๆวันศุกร์นี้ งั้นเดี๋ยวอาจารย์จะไปทำหนังสือเดินทางไปราชการให้เลยนะ ศุกร์นี้เจอกันจ้ะ”

“มานั่งรอได้สักพักเดียวเองหนิง เราขอแนะนำก่อนนะหนิง นี่อาจารย์ม่วง มาช่วยเราสอน ส่วนม่วงจ๊ะ นี่อาจารย์หนิง เพื่อนอาจารย์เอง” อาจารย์กั้งตั้งหน้าตั้งตาแนะนำให้ อาจารย์หนิงกับฉันรู้จักกัน จนทำให้อาจารย์สาวสวยน่ารักไม่ทันเห็นสีหน้าซึ่งกำลังอึ้งกิมกี่ของฉัน ใครจะไปรู้ล่ะว่า อาจารย์หนิงที่อาจารย์พูดถึงตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่ฉันจินตนาการไว้
“ส...สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ พร้อมกล่าวสวัสดีแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก เพราะขณะนี้ฉันนึกอะไรไม่ค่อยออกอีกแล้ว
“สวัสดีครับ” อาจารย์หนิงตอบฉัน พร้อมกับสายตาที่ดันมาสบกัน คล้ายๆกับต้องการเห็นหน้าของอีกฝ่ายให้ชั่ดๆในเวลาเพียงไม่กี่วินาที หากแต่ฉันก็เป็นฝ่ายก้มหน้าหนี เพราะขืนมองหน้ากันนามกว่านี้ ฉันคงทำอะไรไม่ถูกแน่ ฉันจึงตัดสินใจแก้เก้อโดยการก้มลงหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นมาสะพายหลังแทน
“งั้นเดี๋ยวกั้งกับน้อง ไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวจะพาไปกินข้าวเย็นในเมือง” อาจารย์หนิงคงเห็นว่าเราเดินทางมาไกล น่าจะยังไม่ได้ทานข้าวเย็น และคงเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยน่าจะต้องการแต่งโน่นเติมนี่บนใบหน้าก่อน ถึงจะออกไปไหนต่อไหนได้ แต่เพราะอาจารย์กั้งไม่ได้พูดอะไรต่อ อาจารย์หนิงก็เลยรวบสัมภาระที่ใช้ในการสอนทั้งหมดไปถือ ส่วนฉันและอาจารย์กั้งก็แค่ถือเป้คนละใบเพียงเท่านั้น

                ห้องพักที่ฉันและอาจารย์กั้งใช้อาศัยไปอีกห้าวัน เป็นห้องสำหรับนอนสองคน เตียงคู่ เป็นห้องริมสุดติดฝั่งขวามือของโรงแรม ซึ่งถือว่าเป็นห้องที่บรรยากาศดีมากเมื่อเทียบกับมุมอื่นๆของโรงแรม
                สัมภาระทุกอย่างถูกจัดแจงไว้ในห้องพักเรียบร้อยแล้ว หากแต่ไม่มีใครคิดจะเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาแต่อย่างใด นอกเสียจากการทำธุระส่วนตัว จากนั้นอาจารย์หนิงก็ขับรถพาพวกเราออกจากโรงแรมมุ่งหน้าสู่ตัวเมืองพัทลุง
                “จะกินอะไรดี ก๋วยเตี๋ยว ข้าว หรือว่าข้าวต้ม” ชายหนุ่มคนเดียวในรถเอ่ยถาม หลังจากนั่งรถมาได้สักพัก
                “อะไรก็ได้ มื้อค่ำเรากินไม่เยอะ” อาจารย์กั้งบอกเพื่อนไป จากการพูดคุยกัน ฉันคิดว่า อาจารย์กั้งและอาจารย์หนิงต้องเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ และน่าจะคุยกันได้ทุกเรื่อง ระหว่างที่เพื่อนเก่าทั้งสองคุยกัน เด็กอย่างฉันก็นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จา หันหน้าไปมองบรรยากาศนอกหน้าต่าง หากแต่ทุกๆอย่างฉันได้ยินและกำลังคิดตามไปด้วย บางอย่างทำให้ฉันได้รู้ว่า การเป็นอาจารย์มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด และการเป็นอาจารย์ที่มีนักศึกษาให้ความเคารพนับถือนั้น เบื้องหลังอาจมีเรื่องราวที่ถ้าใครได้ยินได้ฟังแล้ว อาจทำให้เสื่อมศรัทธาต่ออาชีพนี้ได้ จากเรื่องที่ได้ยินระหว่างที่นั่งในรถ ฉันรู้สึกว่า สิ่งที่ฉันเคยเชื่อมั่น เคยทำความเข้าใจว่า ตำแหน่งหน้าที่อาจารย์ในมหาวิทยาลัยคงเป็นสิ่งที่สะอาดและบริสุทธิ์ ปราศจากการคดโกง และการทุจริต หากแต่ฉันคงจะเด็กเกินไป และยังมองโลกไม่กว้างพอ สิ่งที่ฉันคิด ไม่ใช่สิ่งที่กำลังเป็น และอีกหลากหลายเรื่องราวที่ฉันพลอยรับรู้ไปด้วยจากการสนทนาของอาจารย์ทั้งสองท่าน

แจ้งลบ

ข้อความ :
จากคุณ * :