ขายหนังสือ-นักเขียน-หนังสือออนไลน์-สำนักพิมพ์-แจ่มใส

อ่านเรื่อง

ชื่อเรื่อง : ข้านี่แหละ...ราชันแห่งปีศาจ
ชื่อผู้แต่ง : PuGuN
ชื่อตอน :บทที่ 2 [Chapter 2] Mirrow & Prince??
ตอนที่ :3
อัพเดทเมื่อ : 03/12/2554 08:03:09
เข้าชม : 516

เนื้อเรื่อง

       “ตกลงนายจะไปกับพวกฉันรึเปล่า”

       แววตาของการ์เซียเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ฟัง ‘ของตอบแทน’ ใบหน้าขาวของการ์เซียประดับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา หึๆ

       “ตกลง…”

       “เยี่ยม! ระหว่างที่นายไปแทนที่เจ้าชายกีอัส พระองค์จะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อไม่ให้มีคนสงสัยว่าทำไมถึงมีคนหน้าเหมือนเจ้าชายถึงสองคน ป่านนี้เจ้าชายกีอัสคงไปถึงที่นั้นแล้ว เพราะงั้นนายต้องไปเตรียมตัวเป็นเจ้าชายตั้งแต่วันนี้”

       คิวซ์ร่ายอย่างเร็วก่อนจะเดินกลับไปที่รถม้าโดยไม่สนใจสายตางุนงงของการ์เซีย

       “หยุดก่อน! หมายความว่าไงที่พี่ไปถึงที่นั้นแล้ว นายจะบอกว่า ไอ้บ้านั้นไปก่อนที่ฉันจะตัดสินใจอย่างนั้นเหรอ?”

       การ์เซียถามออกไป สีหน้าของคิวซ์ดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาในทันทีที่การ์เซียพูดจบ คิวซ์สบตาลูกน้ององครักษ์ก่อนที่คนพวกนั้นจะล็อคข้อมือของการ์เซียด้วยกุญแจมือเหล็กที่แข็งกว่าปกติเกือบร้อยเท่า…เขาไม่อยากจะบอกว่านี่เตรียมมาเพื่อเจ้าบ้าพลังอย่างการ์เซียโดยเฉพาะ หึๆ :)

       “เฮ้ย!”

       “หึๆ…นายถามว่าทำไมเจ้าชายถึงไปถึงที่นั้นแล้วนะเหรอ ก็เพราะพระราชา ‘บังคับ’ นายให้มายังไงละ เพราะงั้นไม่ว่านายจะตอบตกลงหรือไม่ตกลง ยังไงนายก็ต้องไปอยู่ดี”

       “!!”

       “แต่ไม่ต้องห่วง…ทุกอย่างยังเหมือนเดิมนายแค่ไปเป็นกระจกเงาของเจ้าชายประมาณ สามสี่เดือนก็เท่านั้นแล้วก็…ข้อตกลงของสิ่งตอบแทนนั้นก็ยังเหมือนเดิม”

       ดวงตาแข้งกระด้างของการ์เซียเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินคำว่าข้อตกลงยังคงเหมือนเดิม สิ่งนั้นสร้างความประหลาดและความสงสัยให้กับเหล่าองครักษ์ที่ติดตามมา พวกเขาไม่รู้ว่าสองคนนั้นพูดคุยกับข้อตกลงนั้น แต่ที่รู้ๆ…มันเปลี่ยนเสือร้ายเป็นแมวเหมียวได้!


       ณ. ห้องโถงของพระราชวังไซท์เอลฟาห์

       ชายร่างสูงที่ดูน่าเกรงขามจ้องมองผู้มาเยือนด้วยขำขัน ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเกลียดการเข้าเฝ้าแล้วก็ทำตัวมีมารยาทขนาดไหน แต่อย่างน้อยความเป็น ‘เจ้าชาย’ ที่อยู่ในสายเลือดก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังในตัวลูกคนนี้

       การ์เซียนั่งหน้ามุ่ยมองผู้ที่ขึ้นชื่อว่า ‘พระราชา’ หรือ ‘พ่อ’ ด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย ถ้าจะมานั่งมองหน้ากันอย่างนี้ก็บอกกันสิ! จ่ายรูปมาให้นั่งดูจนตาแฉะไปเลย -__-^

       “ตาแก่! มีอะไรก็พูดมาสิ!!?”

       ทั้งองครักษ์และบรรดาแขกที่อยู่ในห้องต่างก็ตกใจกับคำพูดอันหยาบคายของเด็กหนุ่มผมเงินตาสีแดงดั่งปีศาจด้วยความตกใจ เด็กอะไรเนี่ย…ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง!?

       ทุกคนต่างหันหน้าไปมองพระราชาองค์เหนือหัวอย่างกล้าๆกลัวๆ ก็คงมีแต่คิวซ์ที่รู้ว่าพระราชากับไอ้บ้าไร้มารยาทนี่มีศักดิ์เป็นพ่อลูกกัน

       แต่แทนที่พระราชาจะโกรธอย่างที่ทุกคนคิด พระองค์กลับจ้องไปที่นัยน์ตาสีแดงของลูกชายแล้วหัวเราะออกมา

       “ฮ่ะๆๆ เจ้านี่ช่างแตกต่างจากกีอัสเหลือเกิน”

       พระราชาหัวเราะก่อนจะโบกมือไล่คนอื่นที่อยู่ในห้องออกไป จนเหลือเพียงแค่เขากับลูกชายที่ไม่ได้เจอกันเกือบหกปี แต่หกปีมานี่ชื่อเสียงของเจ้านี่ดูจะโด่งดังกว่าเขามากในฐานะ ‘นักฆ่าไร้เงา’

       “พ่อ! จะพูดอะไรก็รีบๆเข้าเหอะ ข้าเบื่อที่จะต้องมานั่งในห้องหรูๆนี้แล้ว!”
       “ข้าไม่เจอเจ้ามาตั้งหกปี เจ้าดูโตเป็นหนุ่มใหญ่ที่มีใบหน้าหล่อเหลาเหมือนพี่เจ้าไม่มีผิด ไม่เสียแรงที่ข้ากับโอเรเซียอุตส่าห์ช่วยกันสร้างเจ้าทั้งสองมา ฮ่าๆ”

       การ์เซียทำสีหน้าเบื่อนาย นอกจากจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วยังเป็นตาแก่ที่เอาแต่พล่ามเรื่องไร้สาระอีกต่างหาก! นี่นะเหรอพ่อของเขา ให้ตาย!?

       ดูเหมือนผู้เป็นพ่อจะเดาสายตาคู่นั้นออกเลยรีบกระแอ่มกระไอแล้วรับทำสายตาดุดันไปทางการ์เซีย ลูกชายสุดที่รักทำเหมือนเขาเป็นตาแก่ไร้ความสามาถ เฮ้ออ…ดูสิ ช่างน่าสงสารตัวเองนัก

      “อะแฮ่มๆ…เจ้าคงรู้แล้วสินะว่าเจ้ามาที่นี่ทำไม”

      “รู้แล้วล่ะน่า”

      “ที่ข้าบอกให้เจ้ามาที่นี่เพราะจะแนะนำองครักษ์ประจำตัวของพี่ชายเจ้าให้เจ้ารู้จัก และต่อไปนี้ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนบุคคลนี้ก็จะติดตามเจ้าไปอย่างเงาตามตัว”

       “เหอะ!”

       “นี่คือองครักษ์เงา…ซีลอน ลี ฮาเทม”

       ผู้เป็นพ่อผายมือไปที่ชายร่างสูงโปร่งที่มีสีหน้านิ่งผมสีแดงเข้มกับตาสีเทาทำให้ดูไม่ออกว่าบุคคลคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ผู้เป็นพ่อเสนออย่างภาคภูมิใจ ในเมืองนี้ไม่มีใครดีกว่า ‘ซีลอน ลี ฮาเทม’ องครักษ์ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นองครักษ์ที่เก่งที่สุดในสามทวีปอีกแล้ว

       “กระหม่อม”

       องครักษ์เงาหันไปถวายความเคารพกับราชาก่อนจะก้มหัวเล็กน้อยให้กับเขา เหอะ! ตาแก่นั้นคิดว่าเขาผู้นี้เป็นใคร เด็กห้าขวบที่ต้องมีพี่เลี้ยงงั้นหรือ!??

       …วูบ…

       สัมผัสประหลาดนั้นพุ่งไปที่พระราชาอย่างรวดเร็ว ประกายสีเงินสะท้อนเข้าตาองครักษ์หนุ่มก่อนที่เขาจะรีบวิ่งไปขวางมีดสีเงินเล่มเล็กที่เกือบจะปักหน้าผากของเขาไปพร้อมๆกับพระราชา!

       ผู้ชายตาสีแดงคนนี้…น่ากลัวจริงๆ!!

       “เหอะ!...เจ้านี้ปกป้องข้าไม่ได้หรอก ขนาดตัวมันเองกับพ่อมันยังปกป้องไม่ได้เลย ถ้าข้าปามีดนั้นต่ำลงอีกนิดป่านนี้มันกับพ่อได้นอนหลับสบายในโลงสี่เหลี่ยมเตรียมเผาไปแล้ว!”

       ผู้เป็นพ่อมองมีดที่พุ่งเข้ามาปักลงบนกำแพงเหนือหัวไปเพียงสองนิ้วด้วยความประทับใจ ตลอดเวลาหกปีที่ผ่านมาทำให้เค้ารู้ว่าลูกชายคนนี้ได้เติบโตมาแข็งแกร่งขนาดไหน

       “ข้าจะถือว่าเจ้ามีทักษะที่ดี…แต่อย่าลืมสิว่าเจ้าจะต้องเป็นพี่ชายของเจ้ามีเจ้าชายองค์ไหนบ้างที่จะไม่มีองครักษ์เป็นของตัวเอง”

       “ข้านี่ไง!”

       ดวงตาเหน็ดเหนี่ยวจริงจังของการ์เซียทำให้ซีลอนถึงกับตะลึงไปชั่วขณะ ดวงตาสีแดงที่ดุดันราวสัตว์ปานั้นช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน…

       “เฮ้อ…เจ้ายังดื้อรั้นไม่เปลี่ยนไปเลยนะเจ้าลูกชาย เอาเป็นว่าข้าจะไม่ให้เจ้ามีองครักษ์ติดตามตัวก็แล้วกัน”

       “เยี่ยม!”

       การ์เซียยิ้มออกมาอย่างดีใจแต่เขาคงไม่ทันสังเกตรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดออกมาจากริมฝีปากของพระราชาผู้เป็นพ่อ หึๆ

      “แต่ข้าจะให้เจ้ามี ‘เพื่อน’ ที่จะคอยดูแลเจ้า ปกป้องเจ้า และรายงานความประพฤษของเจ้าให้ข้าฟังทุกชั่วโมงแทน ฮ่าๆ”

       “ตาแก่!!”

       “การ์เซียลูกรัก ถ้าเจ้าขัดขืนคำสั่งข้าอีกเจ้าก็อย่าหวังว่า เจ้าจะได้‘ของตอบแทน’ กลับไป”

       การ์เซียที่จะโวยวายก็เงียบลงไปทันที ซีลอนสงสัยนักเชียวว่าของสิ่งนั้นคืออะไรทำไมถึงมีความสำคัญกับการ์เซียได้ขนาดนี้

      “ตาแก่…ข้าไม่ได้จะขัดขืนคำสั่งแต่ข้ามี ‘เพื่อน’ อยู่แล้ว”

      “บุคคลทรงเกียรตินั้น ถ้าให้ข้าเดาคงเป็นคิวซ์สินะ”

       ราชาพุดอย่างสบายๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเจ้าลูกชายสนิทกับใครบ้าง ในเมื่อทั้งชีวิตคนที่เจ้าลูกคนนี้คุยด้วยมากที่สุดก็คือคิวซ์ องครักษ์หมายเลขหนึ่งของการ์เซียที่เป็นคนเดียวเท่านั้นที่ทนนิสัยดื้อรั้นเอาแต่ใจและดุร้ายป่าเถื่อนของเจ้านี้ได้

      “เจ้าไม่ต้องห่วงคิวซ์คือเพื่อนหมายเลขหนึ่งของเจ้าส่วนซีลอน…”

       “-__-++”

      การ์เซียส่งสายตาไม่เป็นมิตรไปให้ซีลอนส่วนซีลอนก็ส่งสายตาไม่เป็นมิตรส่งกลับไปให้การ์เซีย พระราชาที่เห็นภาพนี้แทบจะหลุดขำออกมาเมื่อเห็นเสือสองตัวมาอยู่ด้วยกัน…คงมีเรื่องสนุกๆอีกเยอะ

       “เขาจะเป็นเพื่อนหมายเลขสองของเจ้า”

      “ไม่มีทาง!”

       การ์เซียปฏิเสธอย่างรวดเร็ว จะให้เขาไปเป็นเพื่อนกับเจ้าหน้านิ่งไร้ความสามารถนี่เนี่ยนะ…ฝันเหอะแค่มีคิวซ์คนเดียวหมอนั้นก็บ่นเขายิ่งกว่าพ่อคนที่สองแล้ว!!

       “เจ้าไม่มีทางเลือกอีกแล้วเจ้าลูกรัก ถ้าเจ้าไม่ต้องการก็ออกจากห้องนี้ไปเลย”

      การ์เซียไม่กลัวคำขู่นั้นเขาเดินดุ่มๆออกไปจากห้อง จนผู้เป็นพ่อห้ามแทบไม่ทัน เฮ้อ…ลืมไปว่าอย่าท้าเจ้าลูกคนนี้!?

       “การ์เซีย! ถ้าเจ้าก้าวเท้าออกจากห้องนี้ไปข้อตกลงและของตอบแทนจะเป็นโมคะ”

       คิ้วของการ์เซียติดกันแทบจะเป็นโบตาสีแดงนั้นแดงฉานอย่างเลือดฟันที่กระทบกันจนดังกรอดทำใหผู้เป็นพ่อยิ้มในใจ ที่เป็นแบบนี้แสดงว่าจะตกลงสินะ

       การ์เซียเดินกลับมานั่งคุกเข่าแบบเดิมพอๆกับคิวซ์ที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเครื่องแต่งกายชุดใหม่

       “เจ้าของไปเปลี่ยนชุด นั้นเป็นชุดของกีอัส”

       การ์เซียมองหน้าคิวซ์ที่ยักคิ้วไปมาก่อนจะก้มลงมองชุดสีขาวสะอาด เหอะ! สีขาวเป็นสี่เขาเกลียดที่สุด

       การ์เซียหยิบชุดนั้นมาจากมือของคิวซ์แต่ก่อนที่คิวซ์จะพาเขาไปที่ห้องของตัวเองเสียงทรงพลังที่เขาได้ฟังเป็นครั้งแรกในรอบหกปีของผู้เป็นพ่อก็ดังขึ้น

       “และอย่าลืมไปเสียละว่าต่อไปนี้อีกสามเดือนเจ้าจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้โดยใช้ชื่อว่า‘กีอัส’ นะเจ้าลูกชาย :)”

กฎข้อแรกของการเป็นราชา :
ต้องเจ้าเลห์และเป็นจอมวางแผนที่สมบูรณ์แบบ :)

แจ้งลบ

ข้อความ :
จากคุณ * :

หน้าที่ 1 จาก 1 หน้า

แสดง เรื่อง

ความคิดเห็นที่ 1

สนุกอ่ะ ต้องมีเรื่องตื่นเต้นมากกว่านี้เเน่ๆ

จากคุณ hapless/(hapless) อัพเดตเมื่อ 07/12/2554 21:21:59

แจ้งลบ ส่งข้อความส่วนตัว

หน้าที่ 1 จาก 1 หน้า

แสดง เรื่อง