You Got Me
♠ prologue ♠
ในสายตาเขา...ฉันมันน่ารังเกียจ
ในสายตาเขา...ฉันมันน่ารำคาญ
ในสายตาเขา...ฉันมันหน้าด้านไร้ยางอาย
และในสายตาเขา...ฉันมันไร้ค่า
แต่...
ในสายตาฉัน...เขายังเป็นเจ้าของชีวิตที่แสนดีของฉันเสมอ
...และตลอดไป
บนกระจกบานใหญ่สะท้อนภาพหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยโดดเด่น รูปร่างดีได้สัดส่วนขนาดที่นางแบบบางคนยังต้องอิจฉา ผมสีบรอนด์ทองช่วยขับให้ใบหน้าดูสว่างโดดเด่นน่าจับตามอง ภาพสะท้อนของผู้หญิงคนนั้นคือ...
ฉันเอง ไมอา ฉันหมุนตัวสังเกตความเรียบร้อยของตัวเองเพื่อดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเพอร์เฟคแล้วจริงๆ เพราะว่าวันนี้เป็นวันสำคัญที่ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่ไม่มีอะไรผิดพลาด
ใช่! มันต้องไม่ผิดพลาด เพราะว่าวันนี้...
ฉันจะไปสารภาพรัก!
สำหรับบางคนการสารภาพรักอาจจะไม่ต้องเตรียมอะไรมากมาย แค่ใช้ใจก็พอ แต่คนที่ฉันจะไปสารภาพรักเนี้ย ไม่ใช่เล่นๆเลย เพราะเขาเป็นถึงหนุ่มหล่อชื่อดังที่ใครก็รู้จัก เขาคนนั้นก็คือ...คิวจี
คิวจี ผู้ชายที่ฉันหลงรักมากเกือบ 5 ปี เขามีใบหน้าที่หล่ออย่างกับเทพบุตร แม้ว่าหน้าตาเขาจะออกไปแนวหนุ่มหน้าหวาน แต่ว่าด้วยบุคลิกภาพและนิสัยร้ายกาจแบบฉบับแบดบอยตัวพ่อแล้วเนี้ย ทำให้เขาดูโหดโฉดผิดกับใบหน้าอย่างถึงที่สุด
และด้วยความหล่อและเลวของเขาทำให้พวกสาวๆไฟแรงสูงพยายามที่จะเข้าหาเขาซึ่งเขาก็ไม่เคยปฏิเสธใคร เพียงแต่เขาไม่เคยจริงจังกับใครแม้เขาจะเคยมีแฟนมาบ้าง แต่ส่วนมากก็คบกันได้ไม่นานก็เลิก ส่วนเหตุผลที่เขาเลิกกับแฟนนั้นฉันไม่รู้หรอก เพราะเท่าที่จำได้เขามีแฟนคนล่ะสุดเมื่อตอนที่เขาอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 หลังจากนั้นเขาก็โสดสนิทคอยคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าไม่ผูกมัดเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้
แต่ว่า วันนี้ฉันจะไปสารภาพความในใจกับเขา ส่วนคำตอบนั้นฉันรู้อยู่แล้วว่ามันจะออกมาเป็นยังไง
เขาไม่มีทางรับรักฉันแน่นอน ฉันรับรองได้!!!
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปไม่ได้ในสักวันหนึ่ง ^_^
งั้นก็ลองมาพนันกันสักตั้ง...คิวจี
“ฉันชอบนาย เรามาลองคบกันไหม”
“ฮะ! เธอเรียกฉันมาคุยเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ เสียเวลาชะมัด”
“เดี๋ยว นี่นายจะไปไหน” ฉันร้องเรียกเขา เมื่อเขาทำท่าจะเดินจากไป เขายังไม่ตอบฉันเลยนะ
“อะไรอีก เธอทำฉันเสียเวลา” เขาพูดอย่างน้ำเสียงหงุดหงิด
“นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย ว่าไงล่ะ”
“นี่ ฉันจะบอกอะไรนะ วันนี้เธอเป็นคนที่ 6 ที่มาสารภาพรักกับฉัน ถ้าฉันคิดจะคบใครคงตกลงไปตั้งแต่คนแรกแล้ว บ้าจริง!”
“แต่ฉันไม่เหมือนคนอื่นๆ” ฉันเชิดหน้าขึ้น
แน่นอนว่าฉันไม่เหมือนใคร และฉันก็กล้าบอกได้เลยว่าฉันรักเขามากกว่าผู้หญิงทุกคน!
“ไม่เหมือนตรงที่เธอง่ายกว่าหรือเปล่าล่ะ” เขาดันแว่นกันแดดขึ้นเล็กน้อยและเปลี่ยนเป็นเท้าเอวมองหน้าฉัน
คำพูดของเขาทำให้ฉันหน้าชา ฉันเตรียมใจมาแล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ถูกเขาด่าว่าอย่างไร้มารยาท แต่แค่นี้ไม่ทำให้ฉันยอมแพ้หรอก กว่าฉันจะมีความกล้าอย่างทุกวันนี้ต้องผ่านอะไรมามากแค่ไหนเขาคงไม่มีทางได้รู้
“ก็แล้วแต่นายจะคิด ว่าไง อยากจะลองคบกับฉันไหม” ฉันถามเขาอีกรอบ
“อย่าฝัน ฉันให้ได้แค่คู่นอน อยากเป็นหรือเปล่าล่ะ” พูดเขาพลางยิ้มหยันใส่ฉัน
“ฉันอยากเป็นแฟนมากกว่าตำแหน่งคู่นอนนะ”
“เสียใจ เชิญเธอฝันค้างไปคนเดียวเถอะ ผู้หญิงอย่างเธอไหมเหมาะสมจะมาเป็นแฟนฉันหรอก”
“เชื่อไหมว่าสักวันหนึ่งนายจะหลงรักฉันจนถอนตัวไม่ขึ้น” ฉันยิ้มที่มุมปากน้อยๆจ้องหน้าเขาอย่างท้าทาย
เขามีสีหน้าบิ้งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คนที่ไม่ชอบให้ใครท้าทายคงไม่อยากถูกลบคมหรอก(มั้ง?) แม้จะเป็นวิธีที่เบสิคไปหน่อย แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร
“เหอะ! เธอนี่โครตหลงตัวเองเลยวะ” เขาไล่สายตามองร่างกายฉันอย่างหยาบคาย แต่ฉันจะไม่ถือสาแล้วกัน
“อยากลองดูไหมล่ะ ว่าฉันหลงตัวเองจริงหรือเปล่า”
“ลูกไม้แค่นี้ฉันไม่หลงกลหรอกนะ หาวิธีใหม่เถอะ มุขนี้มันเก่าแล้ว”
ก่อนจะเดินจากไปเขายังอุตส่าห์ส่งยิ้มแบบเยาะเย้ยมาให้ฉัน คนที่หลงตัวเองน่าจะเป็นเขามากกว่า แต่เพราะเป็นเขา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็อยากหลงทั้งนั้นแหละ และฉันก็คือหนึ่งในนั้น
“นี่มันเพิ่งแค่เริ่มต้น สักวันนายจะรักฉัน!”
Talks:
เอาบทนำมาเสริฟแล้วคะ แอบแวบมาแต่งบทนำเพราะแต่ง
เซนกับเมวีไม่ออก แง้ๆๆๆ เค้าจะทำไงดีอ่ะ อยากจะแต่งให้จบตอนแต่งสมองอืดมากกก
รอหน่อยนะคะ อีกสองสามวันน่าจะเสร็จ (ปลอบใจตัวเอง)
คอมเม้นต์แล้วก็โหวตกันหน่อยนะคะ ทั้งสองเรื่องเลย
พีเอ็มจะได้มีกำลังใจลุกขึ้นสู้ (เพ้ออออ)
แล้วเจอกันคะ
Love you all my READER!!!