You Got Me

♠ prologue ♠

ในสายตาเขา...ฉันมันน่ารังเกียจ

ในสายตาเขา...ฉันมันน่ารำคาญ

ในสายตาเขา...ฉันมันหน้าด้านไร้ยางอาย

และในสายตาเขา...ฉันมันไร้ค่า

แต่...

ในสายตาฉัน...เขายังเป็นเจ้าของชีวิตที่แสนดีของฉันเสมอ

...และตลอดไป

 

บนกระจกบานใหญ่สะท้อนภาพหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยโดดเด่น รูปร่างดีได้สัดส่วนขนาดที่นางแบบบางคนยังต้องอิจฉา ผมสีบรอนด์ทองช่วยขับให้ใบหน้าดูสว่างโดดเด่นน่าจับตามอง ภาพสะท้อนของผู้หญิงคนนั้นคือ...

ฉันเอง ไมอา ฉันหมุนตัวสังเกตความเรียบร้อยของตัวเองเพื่อดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเพอร์เฟคแล้วจริงๆ เพราะว่าวันนี้เป็นวันสำคัญที่ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่ไม่มีอะไรผิดพลาด

ใช่! มันต้องไม่ผิดพลาด เพราะว่าวันนี้...

ฉันจะไปสารภาพรัก!

สำหรับบางคนการสารภาพรักอาจจะไม่ต้องเตรียมอะไรมากมาย แค่ใช้ใจก็พอ แต่คนที่ฉันจะไปสารภาพรักเนี้ย ไม่ใช่เล่นๆเลย เพราะเขาเป็นถึงหนุ่มหล่อชื่อดังที่ใครก็รู้จัก เขาคนนั้นก็คือ...คิวจี

คิวจี ผู้ชายที่ฉันหลงรักมากเกือบ 5 ปี เขามีใบหน้าที่หล่ออย่างกับเทพบุตร แม้ว่าหน้าตาเขาจะออกไปแนวหนุ่มหน้าหวาน แต่ว่าด้วยบุคลิกภาพและนิสัยร้ายกาจแบบฉบับแบดบอยตัวพ่อแล้วเนี้ย ทำให้เขาดูโหดโฉดผิดกับใบหน้าอย่างถึงที่สุด

และด้วยความหล่อและเลวของเขาทำให้พวกสาวๆไฟแรงสูงพยายามที่จะเข้าหาเขาซึ่งเขาก็ไม่เคยปฏิเสธใคร เพียงแต่เขาไม่เคยจริงจังกับใครแม้เขาจะเคยมีแฟนมาบ้าง แต่ส่วนมากก็คบกันได้ไม่นานก็เลิก ส่วนเหตุผลที่เขาเลิกกับแฟนนั้นฉันไม่รู้หรอก เพราะเท่าที่จำได้เขามีแฟนคนล่ะสุดเมื่อตอนที่เขาอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6 หลังจากนั้นเขาก็โสดสนิทคอยคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าไม่ผูกมัดเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้

แต่ว่า วันนี้ฉันจะไปสารภาพความในใจกับเขา ส่วนคำตอบนั้นฉันรู้อยู่แล้วว่ามันจะออกมาเป็นยังไง

เขาไม่มีทางรับรักฉันแน่นอน ฉันรับรองได้!!!

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปไม่ได้ในสักวันหนึ่ง ^_^

งั้นก็ลองมาพนันกันสักตั้ง...คิวจี

 

“ฉันชอบนาย เรามาลองคบกันไหม”

“ฮะ! เธอเรียกฉันมาคุยเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ เสียเวลาชะมัด”

“เดี๋ยว นี่นายจะไปไหน” ฉันร้องเรียกเขา เมื่อเขาทำท่าจะเดินจากไป เขายังไม่ตอบฉันเลยนะ

“อะไรอีก เธอทำฉันเสียเวลา” เขาพูดอย่างน้ำเสียงหงุดหงิด

“นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย ว่าไงล่ะ”

“นี่ ฉันจะบอกอะไรนะ วันนี้เธอเป็นคนที่ 6 ที่มาสารภาพรักกับฉัน ถ้าฉันคิดจะคบใครคงตกลงไปตั้งแต่คนแรกแล้ว บ้าจริง!”

“แต่ฉันไม่เหมือนคนอื่นๆ” ฉันเชิดหน้าขึ้น

แน่นอนว่าฉันไม่เหมือนใคร และฉันก็กล้าบอกได้เลยว่าฉันรักเขามากกว่าผู้หญิงทุกคน!

“ไม่เหมือนตรงที่เธอง่ายกว่าหรือเปล่าล่ะ” เขาดันแว่นกันแดดขึ้นเล็กน้อยและเปลี่ยนเป็นเท้าเอวมองหน้าฉัน

คำพูดของเขาทำให้ฉันหน้าชา ฉันเตรียมใจมาแล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ถูกเขาด่าว่าอย่างไร้มารยาท แต่แค่นี้ไม่ทำให้ฉันยอมแพ้หรอก กว่าฉันจะมีความกล้าอย่างทุกวันนี้ต้องผ่านอะไรมามากแค่ไหนเขาคงไม่มีทางได้รู้

“ก็แล้วแต่นายจะคิด ว่าไง อยากจะลองคบกับฉันไหม” ฉันถามเขาอีกรอบ

“อย่าฝัน ฉันให้ได้แค่คู่นอน อยากเป็นหรือเปล่าล่ะ” พูดเขาพลางยิ้มหยันใส่ฉัน

“ฉันอยากเป็นแฟนมากกว่าตำแหน่งคู่นอนนะ”

“เสียใจ เชิญเธอฝันค้างไปคนเดียวเถอะ ผู้หญิงอย่างเธอไหมเหมาะสมจะมาเป็นแฟนฉันหรอก”

“เชื่อไหมว่าสักวันหนึ่งนายจะหลงรักฉันจนถอนตัวไม่ขึ้น” ฉันยิ้มที่มุมปากน้อยๆจ้องหน้าเขาอย่างท้าทาย

เขามีสีหน้าบิ้งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คนที่ไม่ชอบให้ใครท้าทายคงไม่อยากถูกลบคมหรอก(มั้ง?) แม้จะเป็นวิธีที่เบสิคไปหน่อย แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร

“เหอะ! เธอนี่โครตหลงตัวเองเลยวะ” เขาไล่สายตามองร่างกายฉันอย่างหยาบคาย แต่ฉันจะไม่ถือสาแล้วกัน

“อยากลองดูไหมล่ะ ว่าฉันหลงตัวเองจริงหรือเปล่า”

“ลูกไม้แค่นี้ฉันไม่หลงกลหรอกนะ หาวิธีใหม่เถอะ มุขนี้มันเก่าแล้ว”

ก่อนจะเดินจากไปเขายังอุตส่าห์ส่งยิ้มแบบเยาะเย้ยมาให้ฉัน คนที่หลงตัวเองน่าจะเป็นเขามากกว่า แต่เพราะเป็นเขา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็อยากหลงทั้งนั้นแหละ และฉันก็คือหนึ่งในนั้น

“นี่มันเพิ่งแค่เริ่มต้น สักวันนายจะรักฉัน!”

         

        




 

           Talks:

เอาบทนำมาเสริฟแล้วคะ แอบแวบมาแต่งบทนำเพราะแต่ง

เซนกับเมวีไม่ออก แง้ๆๆๆ เค้าจะทำไงดีอ่ะ อยากจะแต่งให้จบตอนแต่งสมองอืดมากกก

รอหน่อยนะคะ อีกสองสามวันน่าจะเสร็จ (ปลอบใจตัวเอง)

คอมเม้นต์แล้วก็โหวตกันหน่อยนะคะ ทั้งสองเรื่องเลย

พีเอ็มจะได้มีกำลังใจลุกขึ้นสู้ (เพ้ออออ)

แล้วเจอกันคะ

Love you all my READER!!!