เห้อ... นี่ก็อาทิตย์นึงผ่านไปแล้วนะที่ฉันย้ายมาเรียนที่ St. Vincent… ที่นี่ก็มีระบบการสอนที่ดี เพื่อนๆก็เฟรนลี่ ครูก็สอนเข้าใจง่ายแถมผู้ชายที่นี่ยังหน้าตาดีอีกต่างหาก! แต่ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกเบื่อๆเซ็งๆกับบรรยากาศรอบๆตัวก็ไม่รู้ จะทำยังไงดีน้า? - -
     “เอิ่ม... ขอโทษนะคะ พอดีมีเด็กเพิ่งสมัครมาใหม่เมื่อวาน” เสียงของครูฝ่ายธุรการผู้หนึ่งขัดขึ้นในคาบภาษาอังกฤษ ตามมาด้วย...เด็กผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งคิ้วเข้มและจมูกที่โด่งเป็นสันนั่นช่างเข้ากับปากเรียวบางของเขาเหลือเกิน -///- ถึงฉันจะชินกับการเจอผู้ชายหน้าตาดีในโรงเรียนนี้แล้วก็เถอะนะแต่ว่า... ผู้ชายคนนี้มีอะไรบางอย่างที่แตกต่างจากแค่ผู้ชายหน้าตาดีทั่วไปท่าทางสง่างามของเขายิ่งทำให้ฉันไม่อาจละสายตาได้เลย...
     “ขอโทษนะ ตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่า?” ฉันถูกปลุกจากห้วงความคิดด้วยเสียงหล่อเข้มของผู้ชายคนนั้นที่ฉันกำลังเพ้อฝันกับหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา
      “อ๋อ... ไม่มีหรอก นาย... จะนั่งก็ได้นะ ^^” ฉันกล่าวพร้อมกับยิ้มรับ และสิ่งที่ฉันได้กลับมาจากเขานั้นแทบจะทำให้หัวใจของฉันเปลี่ยนจังหวะการเต้นไปชั่วขณะรอยยิ้มของเขา...ถึงมันจะเป็นเพียงรอยยิ้มบางๆ แต่นั่นก็ทำให้หัวใจฉันเต้นอย่างบ้าคลั่ง ให้ตายเถอะ! นี่ฉัน... เป็นอะไรกันนะ? หรือว่านี่จะเป็น...รักแรกพบ (?) ฉันคิดพลางรู้สึกสับสนในตัวเอง แต่มันจะเป็นไปได้หรอ? รักแรกพบมันจะมีอยู่จริงหรือไง? ฉันจะตกหลุมรักคนง่ายไปแล้วนะ -.-
 
      กริ๊งงง ~
      ขอบคุณเสียงสวรรค์!เสียงที่ฉันรอคอยมานานทำให้ฉันรู้สึกดีใจมากที่ถึงเวลาพักกลางวันซักที T^T แต่ว่า...ใครบางคนข้างฉันกลับขัดจังหวะการเดินลงไปกินข้าวของฉันด้วยคำถาม...
      "เธอชื่ออะไรหรอ?" นายเทพบุตรถามขึ้นโดยไม่เงยหน้ามามองฉันด้วยซ้ำ... การเก็บหนังสือใต้โต๊ะคงมีความสำคัญกับเขามากสินะ - -
      "นายถามฉันหรอ?" หลังจากที่ฉันถามเขากลับ เขาจึงยอมเหล่หางตาของเขามาพร้อมกับยักคิ้วยียวนแล้วตอบว่า
      "ใช่"
      "เอมี่... แล้วนายล่ะ?"
      "แซม... ฉันชื่อแซม" ^^ เขาตอบพร้อมกับยิ้ม... อย่างน้อยใบหน้าเจ้าเล่นั่นก็ดูใจดีขึ้นมาหน่อยนึงจากการยิ้มของเขาล่ะนะ
      "เธอ... ช่วยแนะนำร้านอาหารอร่อยๆที่นี่ให้ฉันหน่อยสิ ในฐานะที่ฉันรู้ชื่อเธอเป็นคนแรกในโรงเรียนนี้" ^^ แซมพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม รอยยิ้มแบบนั้นทำให้ฉันปฏิเสธเขาไม่ลงจริงๆ
      "อ่า... ก็ได้" ^^ ฉันรับคำแล้วยิ้มตอบ... ก็คนเค้าเพิ่งมาใหม่นี่เนอะ คงต้องการคำแนะนำบ้างเป็นธรรมดา ^-^

      เนื่องจากโรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนนานาชาติ...ทางโรงเรียนจึงจัดการเรื่องอาหารการกินเป็นพิเศษมีร้านหลากหลายเชื้อชาติมากมายให้นักเรียนได้เลือกกันเรียกได้ว่าเป็นแหล่งรวมร้านอาหารประจำชาติเลยก็ว่าได้ -0-
     "นี่แหละร้านประจำของฉัน" ^++++++++^ ฉันพูดพร้อมกับยิ้มร่าด้วยความพรีเซนท์สุดชีวิต
      "เธอ... กินของพวกนี้ทุกวันเลยรึไง?" ==' เค้าถามฉันพร้อมกับทำหน้าเหยเกเล็กน้อย
      "ก็...จะว่าใช่ก็ได้นะ ฉันน่ะ ชอบกินของพวกนี้มากมากกกกกกกถึงมันจะทำให้ฉันอ้วนก็เถอะ แต่แลกกับการออกกำลังกายทุกวันฉันยอมได้" *-*ฉันพูดพลางทำตาวิ้งๆใส่เมนูอาหารพร้อมกับที่พนักงานเดินเข้ามาเพื่อรับออเดอร์พอดี
      "ฉันขอสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าที่นึงแล้วก็อิตาเลี่ยนโซดาหนึ่งแก้วค่ะ"ฉันสั่งเมนูโปรดของฉันเสร็จจึงรอคอยคำตอบของคนตรงหน้า... เขาจะชอบกินอะไรกันนะ?
      "ของผม... ขอสลัดเนื้อย่างอิตาเลี่ยนแล้วก็น้ำแร่แก้วหนึ่งครับ" -[]- ! คำตอบของเขาทำให้ฉันถึงกับอ้าปากค้าง
      "นี่นาย... กินอาหารอิตาเลี่ยนทั้งทีทำไมเลือกที่มันไม่อ้วนล่ะ? ผิดจุดประสงค์หมดนะกินอาหารอิตาเลี่ยนก็ต้องกินพวกที่ชีสเยอะๆอ้วนๆสิถึงจะถูก" -3- ฉันพูดขึ้นเป็นเชิงสั่งสอนหลังจากพนักงานเดินไปจากโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
      "ใครสอนให้เธอคิดอย่างนี้กันเนี่ย?" - - แซมถามขึ้นหลังจากที่ฉันพล่ามยาว
      "ไม่มีหรอก ฉันคิดเอง" -^- ฉันตอบพลางทำหน้ามุ่ย
      "ไม่น่าล่ะถึงได้..." - -"
      "ถึงได้อะไร? พูดให้มันดีๆนะ ฉันอุตส่าห์แนะนำนายมากิน" - -*
      "นี่แค่พาฉันมาทานอาหารเธอนับเป็นบุญคุณขนาดนั้นเลยหรอไง?" - -
"ชิ" - -* ด้วยความที่ฉันขี้เกียจเถียงเลยได้แต่ทำหน้ามุ่ยใส่นายหน้าหล่อจอมกวนประสาทไปก่อน จำไว้นะ...วันหลังมีอะไรอย่ามาขอให้ฉันช่วยละกัน T^T

      หลังจากการทานอาหารที่เอร็ดอร่อยไปกับผู้ชายหล่อเหลาตรงหน้าก็ถึงเวลาที่ฉันเกลียดที่สุดคือ...การชำระค่าอาหาร - - ฉันคิดพลางหากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋าบิลลาบองใบโปรดของฉันแต่ว่า... มันไม่มี !!! ToT
     "นี่เธอทำหน้าจะร้องไห้อย่างกับกระเป๋าตังหายแหนะ" - -
      "ToT มันหายจริงๆ!"
      - - "ไม่เป็นไร มื้อนี้ฉันเลี้ยงก็ได้ ถือว่าเป็นการชดใช้บุญคุณที่เธออุตส่าห์แนะนำร้านอาหารให้ฉันละกัน" แซมพูดขึ้นพร้อมกับกระแทกเสียงเน้นตรงคำว่า ชดใช้บุญคุณ ==
      "ไม่ต้องมาพูดจาประชดเลยนะ" - -
     "นี่ ! คนจ่ายค่าอาหารให้ก็ต้องขอบคุณเค้าสิ ! ยังจะยอกย้อนอีกเธอนี่มันจริงๆเลย" - -
      "ขอบคุณค่ะคุณพ่อออออออออออออออออออออออออ" -0- ฉันพูดพลางทำหน้าตาเหลอหลากวนประสาทแซมจนเขาหลุดขำออกมา
      "นายขำอะไรกัน?" -*-
      "เปล่า... ก็แค่... เวลาเธอทำหน้าแบบนั้นน่ะ... โคตรเหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลย ฮ่าๆๆๆๆ"
      TOT "นายว่าฉันหรอ? ทำไมนายทำอย่างงี้อ่ะ?"
      "ฮ่าๆๆๆๆ โอ๋ๆ เอาน่ายังไงก็น่ารักอยู่ดี" ^^ แซมพูดพร้อมกับลูบหัวฉัน จากนั้นก็วิ่งขึ้นบันไดเพื่อเข้าห้องเรียนโดยไม่สนใจฉันที่กำลังยืนนิ่งเป็นก้อนหินเลยซักนิด...

      น่ารักงั้นหรอ? ฉันนึกถึงคำพูดของเขาพลางหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ ทำไม... ผู้ชายคนนี้ถึงทำให้หัวใจฉันเต้นแรงได้ตลอดเลยนะ ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นเขา จนถึงทุกการกระทำทุกคำพูดของเขา... ทำไมมันถึงมีอิทธิพลกับจังหวะหัวใจของฉันขนาดนี้นะถึงเค้าจะกวนประสาทไปหน่อยก็เถอะ แต่ว่า...ทำไมฉันถึงรู้สึกดีแปลกๆ ทำไมถึงรู้สึกกับเขาอย่างนี้นะ?...