หากตำนานแห่งอาณาจักรเล็กๆที่อยู่ไกลโพ้นทะเลที่ได้รับการสืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่น เล่าจากปากต่อปาก มันเป็นเรื่องของเจ้าหญิงผู้น่าสงสารองค์หนึ่งที่ถูกแม่มดที่ผิดหวังจากความรักสาปให้นางมีความรักไม่ได้ หากนางนั้นรักกับชายใดแล้วนั้นไซร้ ชายนั้นจะต้องหายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่าชายเหล่านั้นหายไปไหน แล้วชายเหล่านั้นมีชะตาต่อแต่นั้นเป็นอย่างไรทุกอย่างเป็นปริศนาที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้จวบจนในปัจจุบัน  คำสาปนี้เหมือนจะไร้ซึ่งความน่าเชื่อถือ หากต่อมามันกลับแสดงผลออกมาเมื่อเจ้าหญิงนั้นได้ไปหลงรักกับเจ้าชายรูปงามองค์หนึ่งด้วยความที่ทุกคนได้ลืมเลือนต่อสิ่งที่เรียกว่าคำสาปที่มีในวัยเยาว์ของเจ้าหญิงไปแล้วนั้นมันก็ได้สำแดงเดชว่ามีจริง  ในวันที่เจ้าหญิงกำลังจะเข้าพิธีอภิเษกกับชายอันเป็นที่รักนั้น อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์ที่ทุกคนคาดไม่ถึงคือ เจ้าชายได้หายตัวไปกลางพิธีนั้น  ทำให้เจ้าหญิงเกิดความเสียใจเป็นอย่างมากด้วยความเสียใจนางจึงได้ขังตัวเองไว้ในหอคอยจวบจนวันตาย  แต่มีเรื่องน่าแปลกต่อจากนั้นคือ  เมื่อนางได้ขังตนเองในหอคอยที่ปิดตายนั้นบังเกิดเถากุหลาบที่ประหลาดที่จะมีดอกสีแดงดั่งเลือดเมื่อถูกแสงแดดและจะเปลี่ยนเป็นสีขาวดุจหิมะเมื่อถูกแสงจันทร์  หากแต่กุหลาบนี้ตอนที่เกิดครั้งแรกเริ่มได้มีเสียงแห่งภูติดังออกมาว่า “กุหลาบเอ่ยเจ้าสวยหอมหวาน...  เจ้าจงช่วยปลอบประโลมใจองหญิงต้องสาป... เจ้าจงช่วยแก้ความโกรธของนางแม่มด...  เจ้าจะได้ช่วยเจ้าหญิง... แต่เจ้ามีข้อแม้ที่จะช่วยนาง... นางต้องพบกับชายที่มีรักแท้ต่อนาง เค้าต้องพร้อมที่จะพลีกายและดวงวิญญาณให้กับเจ้าเพื่อเป็นการถอนคำสาปแห่งความเกลียดชัง” มันเป็นการช่วยของเหล่าภูติพรายที่สงสารนางจึงคิดทางแก้คำสาปให้แก่นาง  หากแต่คำสาปนั้นก็มิได้รับการถอน แม้จะมีคนมากมายมาเพื่อถอนคำสาปแต่ไม่มีผู้ใดทำสำเร็จไม่ จวบจนเจ้าหญิงได้สิ้นชีวา  เมื่อเจ้าหญิงสิ้นแล้วแต่เจ้ากุหลาบประหลาดนี้ก็ยังคงอยู่มาจนปัจจุบัน 
“ ฮ้าว.......ท่านพ่อนิทานของท่านสนุกจังมันเป็นเรื่องจริงหรือท่านพ่อ” หญิงสาวตัวน้อยเอ่ยถามพ่อพร้อมกับมีอาการสะลึมสะลือ
“พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันนะจีน่า  แต่คืนนี้พ่อว่าเจ้านอนก่อนดีกว่านะ” ผู้เป็นพ่อเห็นอาการของลูกสาวตัวน้อยของเขาแล้วได้มองด้วยความเอ็นดูและจับลูกสาวนอนลง  เมื่อเด็กหญิงตัวน้อยนั้นเมื่อหัวถึงหมอนอันนุ่มนิ่มแล้วก็หลับทันทีโดยมิได้สนใจในสิ่งใดอีก  “หลับฝันดีนะ เจ้าหญิงองค์น้อยของพ่อ” พูดจบเค้าก็จูบที่หน้าผากของลูกสาวและเดินออกจากห้องนอนไป
“อ้าว  ไลร่าเจ้ายังไม่ไปนอนอีกรึ” เอริคมองหน้าคู่ชีวิตของตนแล้วยิ้ม
“ท่านพี่ จีน่าหลับแล้วรึ” เธอหันมาถามหาลูกสาวทันที
“นอนแล้วล่ะ แต่เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะว่าเหตุใดเจ้ายังไม่เข้านอนอีก รึว่าเจ้าจะรอนอนพร้อมกับข้า” เขาพูดพร้อมกับมองภรรยาด้วยสายตากรุมกริมแบบสื่อความหมาย
“บ้าแล้วท่านพี่ ไม่ใช่ซะหน่อยข้าแค่มานั่งคิดถึงคำทำนายของท่านฟีแนลตอนลูกเราเกิดตั้งหากล่ะ” ไลร่ามองสามีพร้อมส่งค้อนวงใหญ่ไปให้
“อ้อ คำทำนายเรื่องที่จีน่า เกิดมาพร้อมกับคำสาปนั่นน่ะรึ”
“ใช่แล้วท่านพี่ ท่านไม่คิดรึว่ามันแปลก ที่จีน่าลูกเราน่ะมีปานแดงที่เป็นรูปกุหลาบตรงกับตำแหน่งของหัวใจน่ะ”
“ อือ มันก็แปลกจริง  แต่ข้าว่ามันก็แค่เรื่องบังเอิญนั่นแหละน่า” เอริคทำหน้าไม่เชื่อพร้อมเดินตรงไปที่ห้องนอน
“ท่านไม่เชื่อก็แล้วแต่เถอะ” ไลร่ามองตามสามีและนั่งค้อนเค้า  นางนั่งคิดอีกพักเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อันใดก็เดินเข้าห้องตามสามีไป