Guest
Username:
Password:
Jamsai
มากกว่ารัก
LOVE
With Love
ความรู้สึกดีที่เรียกว่ารัก
everY
overgraY
Jamsai Love Series
JLS+
Enter Books
Heart Work
สินค้า Non-book
PreOrders
อื่นๆ
>
Enter HERE
Cookie
Moonlight
Life Vaccine
ท่องเที่ยว
Print On Demand
Dreamland Of Love
Sweet Asian
Magic Cafe' Love
Jamsai Light Novel
Enter Light Novel
Magic Cafe'
ปกิณกะ
Book Wave (การ์ตูนสำหรับเด็กและเยาวชน)
สินค้าทั้งหมด
ชื่อเรื่อง
นักเขียน-นักแปล
หน้าแรก
>
แบ่งกันอ่าน
>
อ่านเรื่อง
>
อ่านตอน
อ่านเรื่อง
ชื่อเรื่อง :
Silence of moonlight ยัยแวมไพร์หน้าใส ป่วนหัวใจนายหมาป่า
ชื่อผู้แต่ง :
Coolly Fresh
ชื่อตอน :
วันไปโรงเรียน
ตอนที่ :
3
อัพเดทเมื่อ :
08/10/2554 10:38:45
เข้าชม :
377
เนื้อเรื่อง
วันนี้ฉันจะได้ไปโรงเรียนแล้ว ฉันทั้งดีใจและตื่นเต้น เพราะฉันไม่ได้ไปเรียนมานานแล้วและไม่ได้เจอกับเพื่อนมาเป็นเวลามานานแล้วอีกด้วย แล้วนี่ยิ่งเป็นครั้งแรกของการเริ่มต้นใช้ชีวิตมัธยมปลายที่ฉันยังไม่เคยได้เรียนรู้มันเลยทำให้ฉันประหม่ายิ่งขึ้น ฉันนั่งมาบนรถของ
แอมเบอพวกเรามากันแค่สามคน ส่วนพี่คนอื่นก็จะมาพร้อมกับคู่ของตน เพราะพวกเรายังโสดเลยมาพร้อมกันและฉันก็สนิทกับแครีสและแอมเบอมากเพราะฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับพวกเธอ ฉันกำลังนั่งคิดว่าฉันต้องใช้กระเป๋าของพวกพี่สาวจริงๆเหรอเนี่ยฉันว่ามันดูหรูเกินและใบใหญ่อีกด้วยมันดูเทอะทะยังไงก็ไม่รู้ ฉันน่าจะซื้อกระเป๋าใบนั้นมาน่าเสียดาย และฉันก็เริ่มคิดว่าฉันจะมีเพื่อนไหมแล้วคนอื่นจะมองฉันเป็นตัวประหลาดไหมฉันคิด ฉันเคาะนิ้วเป็นจังหวะบนเข่าและมองออกไปนอกหน้าต่างวันนี้เป็นวันที่อากาศดูมืดทึบ
“แพนนิส...วันนี้พี่รู้สึกยังไงมั้ง”แครีสถาม
“ฉันว่าพี่คงตื่นเต้น”แอมเบอตอบแทนฉัน
“งั้นมั้ง แล้วก็กังวลด้วย”ฉันบอก
และนั่งคิดต่อไปว่าฉันเป็นยังไงบ้างที่โรงเรียนมันจะไปได้ด้วยดีไหม
“พี่ไม่ต้องห่วงหรอกน่าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี พี่ได้เพื่อนและได้เจอกับ...”แอมเบอกล่าวและหยุดไปมันทำให้ฉันยิ่งสงสัย
“เจออะไรเหรอ”ฉันถาม
“เดี๋ยวพี่ก็รู้เองแหละ”แอมเบอตอบและยิ้มให้ฉัน
พวกเรามาถึงโรงเรียนโดยใช้เวลาไม่เท่าไร ตอนนั้นพวกพี่ๆมาถึงที่โรงเรียนกันแล้ว ฉันลงจากรถและหยิบกระเป๋าของพวกพี่สาว และมายืนรอแอมเบอและแครีส ฉันเห็นเธอกำลังคุยบางอย่างเกี่ยวกับฉันอยู่และพวกเธอก็เดินลงมาจากรถในมือถืออะไรบางอย่างอยู่เมื่อพวกเธอเดินมาถึงตรงที่ฉันยืนอยู่และยื่นกระเป๋าเป้ที่ฉันเห็นเมื่อวานให้กับฉัน
“พวกเราให้พี่จ๊ะ”แครีสบอก
“พวกเรารู้ว่าพี่อยากใช้มันพวกเราก็เลยซื้อมาให้”แอมเบอกล่าว
“ขอบใจมากนะน้องๆที่รัก”ฉันบอกพวกเธอและเดินไปกอดพวกเธอ ตอนนี้ฉันย้ายของจากกระเป๋าที่พี่สาวซื้อให้มาในกระเป๋าเป้เรียบร้อยแล้ว
พวกเราเดินมาที่ตึกและเดินไปที่โรงอาหาร ฉันเล็งเห็นลุคผ่านทางกระจกหน้าต่างที่เปิดเอาไว้ในห้องธุรการ เขากำลังคุยอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งข้ามเคาท์เตอร์ ฉันได้ยินบทสนทนาของพวกเขาแม้ว่าจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่จับใจความได้ เขากำลังใช้วิธีที่น่าประทับใจของเขาเพื่อที่จะเปลี่ยนตารางเรียนของเขาให้ ได้เข้าเรียนทุกวิชากับวิโอล่า ฉันได้แต่กลอกตา เขาดูมีท่าทางว่าน่าจะได้หนทางอย่างที่เขาต้องการ นี่พวกเขาไม่สามารถจะใช้เวลาสักชั่วโมงที่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันได้เลยรึไง เนี่ย
เขาต้องจับกลิ่นของ ฉันได้แน่เขาจึงหันกลับมาอย่างรวดเร็วและโบกมือให้ ฉันยิ้มและโบกมือกลับ จากนั้นก็พบว่าครอบครัวของฉันกำลังพูดคุยและหัวเราะด้วยกันอยู่ที่
“ไฮ แพนนิส...แครีส...แอมเบอ”ไวโอเล็ตพูดพร้อมโบกมือให้พวกเรา
วิโอล่าเดินมาหาฉัน แล้วกอดฉันเบาๆ
“เธอพร้อมไหม”วิโอล่าถาม
“คิดว่าอย่างงั้นค่ะ”ฉันตอบ
“พี่เรียนวิชาอะไรเป็นวิชาแรกเหรอ”แอมเบอถาม
“ชีวะจ๊ะ”ฉันตอบ
“งั้นเราคงได้เจอกันคาบ2”แครีสและแอมเบอบอก แล้วฉันก็เห็นเอล็กซ์เดินทอดน่องมายังพวกเราในขณะที่เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้น
“นั่นเป็นกริ่ง เตือนเวลา5นาทีก่อนเข้าเรียน เราควรไปกันได้แล้ว”เอล็กซ์พูดขณะที่โอบแขนรอบเอวของไวโอเล็ต
“โชคดีนะ”ไวโอเล็ตบอกและโบกมือลา
“ขอบคุณค่ะ”ฉันกล่าว
ฉันกำลังจะเดินไปที่ห้องเรียนของฉันตามที่แผนที่บอก ฉันมองดูแผนที่โดยไม่ทันได้ดูทางฉันเดินผ่านล็อคเกอร์ตรงไปที่ห้องของฉัน อยู่ๆฉันก็เดินชนเข้ากับใครคนหนึ่งอย่างจัง ด้วยแรงที่ชนทำให้ฉันเซล้ม แต่ถึงฉันจะล้มฉันก็ไม่เจ็บอยู่แล้ว แต่ที่แปลกก็คือทำไมเขามีแรงมากถึงขนาดนี้ทั้งๆที่เขายืนอยู่เนี่ยนะ ฉันกำลังจะล้มลงไปกระแทกกับพื้นจู่ๆก็มีมืออุ่นมาฉุดฉันขึ้นแล้วฉันก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของเขาเสียแล้ว จากแรงฉุดทำให้ปากของฉันไปจูบโดนปากของเขาเข้าอย่างจัง หัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา จากใบหน้าที่ไม่มีสีเลือดมาก่อนเพราะอากาศหนาว ตอนนี้มันกลับแดงก่ำขึ้นมาฉันแปลกใจมากและยังตกใจที่ปากไปจูบเขาทำให้รู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์
“เอ่อ...ผมขอโทษฮะ”เขาพูดขึ้น
เมื่อเขาพูดขึ้นฉันก็หลุดออกจากภวังค์ และรีบถอนตัวออกอ้อมกอดของเขาและรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ เป็นความผิดของฉันเอง ฉันเดินไม่ได้มองทางน่ะ” ฉันบอก
ตอนนี้ฉันกำลังจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง ฉันยังไม่ทันเห็นหน้าของเขาเลยเพราะตอนเดินชนกันมัวแต่ตกใจที่ปากของฉันไปจูบเข้ากับปากของเขา แต่ฟังจากน้ำเสียงฉันคิดว่าเขาเป็นคนดี เสียงของเขาหล่อมาก ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อจะขอโทษเขา
“ขอโทษนะคะ คือฉันเดินไม่ดูทางเอง ฉันขอโทษที่ทำให้เดือดร้อน”ฉันพูดขณะเงยหน้าขึ้น
เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นและได้เห็นหน้าเขาอย่างชัดเจนฉันก็ต้องอึ้งเพราะเขา
เขาเป็นหนุ่มผิวสีแทนปนแดง ผมของเขาเป็นสีดำขลับ หน้าของเขาหล่อได้รูป ริมฝีปากของเขาไม่หนาไม่บางจนเกินไปสวยได้รูปกำลังดีมันดูเอิบอิ่ม ฟันของเขาเรียงเป็นระเบียบและขาวสะอาด กล้ามของเขาใหญ่และดูแข็งแรงมาก ฉันมองผ่านเสื้อบางๆของเขาฉันเห็นซิกแพ็คของเขามันดูดีมาก นัยน์ตาของเขาเป็นสีน้ำตาเข้ม
เขาทำให้ฉันตกอยู่ในภวังค์อีกครั้ง
“หน้าผมมีอะไรแปลกเหรอ”เขาถามฉันหลังจากที่ฉันจ้องเขาอยู่นาน
“เอ่อ...เปล่าไม่มีอะไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”ฉันตอบเขาหลังหลุดจากภวังค์ แล้วฉันก็รีบวิ่งไปด้วยความอาย และตอนนี้มันก็สายมากแล้วด้วย ในที่สุดฉันก็มาถึงห้องเรียนของฉันเสียที โชคดีที่ วันนี้ครูเข้าห้องสาย เฮ้อ โล่งอกไปที ฉันเดินเข้าห้องมาและมองหาที่นั่งฉันเห็นว่ามีที่นั่งอยู่ 2ที่
ฉันเอาของวางลง หลังจากนั้นก็นั่งลงและหยิบโน้ทบุคออกมา อะไรกันเนี่ยวันแรกฉันก็ต้องนั่งคนเดียวเหรอเนี่ย ฉันคิด ในขณะที่ฉันกำลังนั่งรอครูเข้าห้องอยู่ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“ขอโทษนะฮะ ผมขอนั่งด้วยได้ไหม”เขาถาม
เมื่อฉันได้ยินเสียงฉันก็รู้สึกว่าฉันคุ้นเสียงของเขามาก ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อจะดูว่าใช่เขาไหม พอฉันเงยหน้าขึ้นและดู ใช่เขาจริงๆด้วย เขาคือคนที่ฉันเดินชนตรงทางเดินจริงๆด้วย แล้วเขาก็ทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้ามันทำให้ใจฉันเต้นแรงอีกแล้ว
“ได้ค่ะ...เชิญเลย” ฉันตอบพร้อมกับยิ้มให้เขา
“ขอบคุณครับ...เอ่อ เมื่อเช้าคุณทำนี่ตกไว้” เขากล่าวและยกบางสิ่งในมือของเขาขึ้น ฉันมองสิ่งนั้นและพบว่ามันคือ สร้อยรูปพระจันทร์ล้อมรอบด้วยดาว ฉันจึงลองจับบริเวณคอของฉันและรู้ว่านั่นเป็นของฉันจริง
“ขอบคุณค่ะที่เก็บมาให้”ฉันกล่าวพร้อมกับรับสร้อยมาจากเขา และพยายามใส่มันแต่ก็ใส่ไม่ได้
“ผมใส่ให้ไหมฮะ”เขาถาม
“ก็ดีค่ะ”ฉันตอบ เขาใส่สร้อยให้ฉันเสร็จแล้วก็ยิ้มให้ฉัน
“ขอบคุณนะคะ...คือเมื่อเช้ารีบมาก เลยวิ่งมาก่อนแถมยังไม่ได้แนะนำตัวด้วย ฉันแพนนิสต้าแต่เรียกแพนนิสก็ได้” ฉันกล่าว
“ผม
เจคอบ แบล็ค เบนเนอร์
ฮะ เรียกว่าเจคก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก”เขาแนะนำตัว
อาจารย์เดินเข้ามา ในห้องและขานชื่อนักเรียนและก็ผ่านไปที่หลักสูตรการเรียนการสอน แล้วนักเรียนก็เริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง ฉันไต่ถามว่าทำไมวันนี้เขาจึงไม่สอนหนังสือ เจคบอกว่าก็เพราะวันนี้เป็นวันแรกของการเรียน ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่ามันเป็นความรู้ทั่วไปว่าวันแรกของการเรียนจะเป็นคาบ ที่ให้นักเรียนได้ปลดปล่อยอารมณ์
พอหมดคาบฉันก็บอกลาเขาและไปเรียนต่อคาบต่อไป พอเรียนคาบแรกเสร็จ ฉันก็ไปเรียนคาบ2โดยมีเจคดินไปส่ง เขาบอกว่าเป็นทางผ่านพอดีแต่พอเขาส่งฉันเสร็จฉันก็เห็นเขาเดินย้อนกลับไปทางเดิมอีก คาบนี้ฉันได้เรียนกับพวกแครีสและแอมเบอแล้วฉันก็เล่าเรื่องเจคให้พวกเธอฟัง
“ ไฮ แครีส แอมเบอ”ฉันทักตอนเดินไปที่โต๊ะของพวกเธอ
“ไงจ๊ะพี่สาวเปิดเรียนวันแรกเป็นยังไง”พวกเธอถาม
“ก็ดีจ๊ะ”ฉันตอบ
“แล้วมีอะไรจะเล่าไหม”แอมเบอถาม
“อ๋อ...มีจ๊ะวันนี้ฉันได้เจอกับคนคนนึงเขาชื่อว่า เจค พี่เดินชนกับเขาตอนเดินไปเรียนแล้วเราก็ได้นั่งเรียนด้วยกันและได้คู่กันตอนทำการทดลอง แล้วพี่ก็เห็นเขาคอยมองพี่อยู่เกือบตลอดชั่วโมงเลย พอเลิกเรียนเขาก็เดินมาส่งพี่ที่ห้องอีกด้วยก็แค่นั้นแหละ”ฉันเล่าให้พวกเธอฟังแต่ไม่เล่าว่าพลาดไปจูบโดนเขา
“แค่นั้นจริงเหรอ”แครีสแกล้งเย้า
“ก็แค่นั้นไม่มีอะไรสักหน่อย”ฉันรีบบอก
ฉันรีบเอาของออกมาแล้วก็เริ่มเรียน แล้วฉันก็เห็นแอมเบอกับแครีสซุบซิบกันแล้วก็หัวเราะเบาๆ และฉันรู้ได้ทันทีว่าเมื่อเช้านี้แอมเบอเห็นอะไรกันแน่ ฉันหัวเราะกับตัวเองและนั่งคิดว่าที่ฉันเห็น
เขามองฉันเป็นเพราะฉันคอยมองเขาอยู่หรือเปล่านะพอหมดคาบสองฉันก็บอกลาพวกแอมเบอ
“ไปก่อนนะแล้วเจอกัน”ฉันกล่าว
“แล้วเจอกันตอนพักเที่ยงนะ”แครีสบอก
“พี่อยากให้พวกเราไปส่งที่ห้องเรียนวิชาต่อไปไหม”แอมเบอถาม
“แต่ฉันว่าพี่คงจะไม่ต้องให้เราไปส่งหรอก ก็เขามีคนไปส่งอยู่แล้วหล่ะ”แครีสบอกและมองไปทางประตูห้อง เมื่อฉันมองตามฉันก็พบว่าเจคยืนยิ้มให้ฉันอยู่ที่ประตู ฉันเลยเดินไปหาเขา
“เฮ้...คุณมานี่ได้ไง”ฉันถาม
“เอ่อ...คือ..อ้อผมต้องเดินผ่านทางนั้นพอดีน่ะเลยว่าจะไปพร้อมกันคุณเลย”เขาตอบอ้ำๆอึ้งๆ
“งั้นไปกันเลยไหม”ฉันถามพร้อมกับดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ
“ไปสิ”เขาตอบ
“แล้วคุณเรียนวิชาอะไรต่อเหรอ”ฉันถาม
“คาบ3ผมเรียนภาษาสเปนน่ะครับ”เขาตอบ
“ฮะจริงเหรอ ฉันก็เรียนวิชานั้นเหมือนกัน”ฉันบอก
พวกเราเดินไปเรียนที่ห้องเดียวกัน ห้องเรียนภาษาอังสเปนของเราอยู่ห่างไปไม่ ไกลนัก เรานั่งลงข้างกัน
“อ้าว เจคอบ?” เด็กสาวคนหนึ่งเรียกขณะที่เดินผ่านประตูห้องเข้ามา เธอเดินตรงเข้ามายังพวกเรา ผมตรงยาวดำขลับของเธอพัดพลิ้วขณะที่เดินแล้วนั่งลงข้างๆ เจค
“หวัดดี เอลล่า” เขาตอบ
“ไม่ยักรู้ว่าคุณมีเรียนภาษาสเปนคาบ 3 กับครูเบรนดี้ ด้วยเหมือนกันนะนี่!”
เธอยิ้มหวานพร้อมกับหันมุมโต๊ะมา ทางเขา
“บังเอิญผมก็ลงไว้น่ะ”
เขาหันมาทางฉันแล้วแนะนำเธอ“นี่เอลล่า เราเรียนคาบสองด้วยกัน”
“หวัดดี” เป็นคำเดียวที่ฉันคิดออก
“หวัด ดีจ้ะ” เป็นคำเดียวที่เธอตอบกลับมาเช่นกัน
“นี่ แพนนิสต้า” เขาบอกกับคาร์เมล “ผม เรียนกับเธอคาบแรกแล้วเราก็เป็นเพื่อนบ้านกัน”
“อ๋อ อยู่บ้านใกล้กันหรือ” เธอหันมาพูดกับฉัน
ฉันพยักหน้างงๆเล็กน้อย แล้วยิ้มให้ บางอย่างเกี่ยวกับเธอทำให้ฉันรู้สึกตะหงิดๆ ฉันเห็นเธอลอบมองมาที่เจคด้วยหางตาตลอดทั้งคาบ แล้วจู่ๆ เธอก็สะบัดผมแล้วมองกลับมาที่เขาพร้อมกับสาดรอยยิ้มมาในที่สุดเสียงกริ่งเลิกชั้นก็ดังขึ้น แล้วฉันบอกลาเขาแต่เขาก็ยังเดินไปส่งฉัน
***********************************************
แจ้งลบ
ข้อความ :
จากคุณ * :
หน้าที่ 1
จาก 1 หน้า
แสดง
10
20
30
50
75
100
เรื่อง
ความคิดเห็นที่ 1
น่ารักดีจ้ะ พระเอกดูอบอุ่นดี ยังไงก็จะคอยติดตามนะ^^
จากคุณ chocodyminty/(
chocodyminty
)
อัพเดตเมื่อ 08/10/2554 17:15:46
แจ้งลบ
ส่งข้อความส่วนตัว
หน้าที่ 1
จาก 1 หน้า
แสดง
10
20
30
50
75
100
เรื่อง
จำนวนผู้ชมเว็บแจ่มใสขณะนี้: 211 ท่าน