" ไลท์!! " เสียงอาจารย์ประจำวิชาดังขึ้น ทำให้นักเรียนที่กำลังจะหลับมิหลับแหล่ ต้องพร้อมใจกันหันไปทางโต๊ะริมหน้าต่างซึ่งถูกจับจองโดยเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลออกเหลือง ไลท์ ลืมตาขึ้นมามองอาจารย์นัยน์ตาสีอำพันทำให้สาวๆที่เห็นต้องแทบละลาย " มีอะไรหรอครับ อาจารย์ " ไลท์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบโดยไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆในห้องที่อยู่กันมา 2 ปีละก็.. เตรียมลาโรงเรียนเข้าโรงพยาบาลได้เลย!! " นี่ๆ ฟรอนเทีย ชั้นว่าอาจารย์คนนั้นอ่ะ โดนหนักแน่เลย! " เสียงหวานใสพูดออกมาเบาๆ " นั้นดิๆ เฮ้อ..หน้าสงสารจังเลยเพิ่งเข้ามาวันแรกก็ไปยั่วโมโหเจ้าตัวร้ายแห่งวาเรียสเข้าซะแล้ว " เสียงหวานใสอีกเสียงหนึ่งตอบกลับมา ฟรอนเทีย หญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวถึงเอว นัยน์ตาสีฟ้าสดใสประกายแววตาซุกซนอยู่ตลอด และคราวนี้ก็เหมือนกัน... "ไลท์ เทอไม่รู้หรือไงว่าไม่ควรหลับในห้องนะ " อาจารย์ ( ผู้ไม่รู้อะไร)เริ่มเทศนาไลท์อย่างยาวนาน "อาจารย์ครับ"เสียงของไลท์เริ่มมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาปะปน ความรู้สึที่เรียกว่าโทสะ.. "มีอะไรนายไลท์ ชั้นบังพูดไม่จบเลยนะ หัดมีมารยาทซะบ้างสิ" "ผมแค่จะบอกว่าถ้าอาจารย์ยังไม่ยอมออกไปจากห้องตอนนี้ละก็...อาจารย์จะต้องขาดเงินไปอีกนานเลยละครับ" "หมายความว่าไงนายไลท์ " "ก็อาจารย์จะถูกไล่ออนนะสิครับ!!" เด็กหนุ่มท่าทางกวนประสาทส่งเสียงตอบก่อนที่เจ้าตัวปัญหาจะตอบทัน "นะ..นี่เทอ..อย่ามาขู่ครูนะ" "ผมไม่ได้ขู่นะครับ.."ไลท์เดินไปที่ประตู และก่อนที่จะออกไป "ผมจะทำจริงๆเลยละครับ"ไลท์หันมายิ้มให้ก่อนที่จะเดินออกไป"มะ..ไม่จริง" อาจารย์แทบจะล้มลงเลยทีเดียว "โชคดีนะครับอาจารย์"นักเรียนที่ีเหลืออยู่พากันหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้อง ทิ้งให้อาจารย์ผู้หน้าสงสารที่มาแหยมใครไม่แหยม มายั่วโมโหลูกผอ.เข้าให้ นั่งลงบนเก้าอี้แล้วเริ่มคิดหางานใหม่อย่างเงียบๆ