ขายหนังสือ-นักเขียน-หนังสือออนไลน์-สำนักพิมพ์-แจ่มใส

อ่านเรื่อง

ชื่อเรื่อง : Twin Mine คู่แฝดหล่อร้าย(กาจ)มัดใจยัยตัวดี ZZอัพตอนที่11 ในรอบเดือนค่าZZ
ชื่อผู้แต่ง : MonoMize
ชื่อตอน :บทที่ 3...เป็นเพื่อนกับคาสโนว่า!
ตอนที่ :5
อัพเดทเมื่อ : 19/09/2554 16:34:25
เข้าชม : 636

เนื้อเรื่อง

3
เป็นเพื่อนกับคาสโนว่า!

    ในที่สุดพวกเพื่อนๆก็เลิกเคารพธงชาติ แล้วระหว่างที่นักเรียนแยกย้ายกันเข้าห้องเรียน ก็มีนักเรียนหญิงมาแอบดูไดเล็คในห้องเรียนด้วย แต่ดูเหมือนนักเรียนหญิงพวกนั้นจะไม่สนใจฉันเลย แต่ก็ดีแล้วฉันจะได้ไม่ถูกพวกแอนตี้แฟนรุมทึ้งเอา ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีเมื่อเพื่อนๆเข้ามาในห้อง คนที่เข้ามาคนแรกคือยัยแนท ตามด้วยยัยแนน ยัยสองคนนั้นตะลึงทันทีเมื่อเห็นฉันอยู่ในห้องกับไดเล็ค พอหายตะลึงยัยสองตัว เอ๊ย! สองคนนั้นก็วิ่งกรูกันมาที่โต๊ะฉัน แล้วกระซิบระรัวถามทันที
         “เฮ้ย!ทำไมแกไม่ไปเข้าแถววะ” ยัยแนทกระซิบหูข้างซ้าย
         “แล้วทำไมแกมานั่งอยู่ในห้องกับสุดที่รักฉันได้อ่ะ” ยัยแนนกระซิบหูข้างขวา
         “ปกติแกจะมาโรงเรียนเช้าจะตาย วันนี้ เมื่อตอนเช้า ทำไมฉันไม่เห็นแกเลย” ยัยแนท
         “หรือแกไปรอตามจีบสุดที่รักของฉัน!!!” ยัยแนน
         “ไม่ตอบอย่างนี้หรือว่าแกไปตามจีบที่รักของฉันด้วย!!!” ยัยแนท
         “โว้ย!พวกแกถามรัวแบบนี้ ฉันจะตอบได้ยังไงเล่า!” ฉันตะคอกใส่ยัยสองตัวนั่น ทำให้เพื่อนทั้งห้องและไดเล็ค รวมทั้งไดแล็กที่กำลังเข้ามาในห้องถึงกับชะงักแล้วมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียว พอฉันรู้ตัวว่าทำอะไรให้ผิดปกติ ฉันก็ยิ้มให้ทุกคนแล้วหัวเราะคนเดียว “แหะๆ โทษทีทุกคน ” ฉันพูดขอโทษ แล้วทุกคนก็กลับไปทำสิ่งที่ทำเมื่อกี๊เหมือนเดิม “ส่วนพวกเธอสองคน ถามมาใหม่ฉันจะตอบทีละคำถาม ห้ามแย่งกันถามนะ” ฉันพูดพลางชี้หน้ายัยสองคนนั้น ว่าแล้วยัยแนทก็ชิงถามก่อน
         “ทำไมแกมาอยู่ห้องกับไดเล็คสองต่อสองได้วะ” ยัยแนทถามพลางขมวดคิ้ว
         “คือว่า…วันนี้ ฉันตื่นสายน่ะ ตอนแรกก็ว่าจะไปเข้าแถวนั่นแหละ แต่ไปไม่ทัน เพลงเคารพธงชาติดังขึ้นซะก่อน ฉันเลยเปลี่ยนใจมานั่งอยู่ห้องแทน” ฉันโกหกยัยสองคนนิดหน่อย
         “ที่แกเปลี่ยนใจ เพราะอยากอยู่กับไดเล็คใช่ป่ะ นี่!ฉันบอกแกแล้วนะว่าอย่ามาแย่งไดเล็คของฉันน่ะ คนนี้ฉันจองนะ!!!” ยัยแนนว่า
         “จะบ้าเหรอ!คนอย่างฉันเนี่ยนะ จะอยากอยู่กับอีตาไดเล็คสองต่อสอง” ยัยสองคนพยักหน้าอย่างหาเรื่อง แต่รู้สึกว่าฉันจะพูดดังเกินไป จนคนที่ถูกพูดถึงได้ยินแล้วหันหน้ามา ดูเขาจะขมวดคิ้วด้วยนะ “ไม่มีทางหรอก คนอย่างฉันไม่มีทางอยากจะอยู่กับอีตาไดเล็คสองต่อสองแน่นอน” ฉันทำสีหน้าจริงจัง
         “ถ้าไม่มีอะไรก็แล้วไป” ยัยแนนว่าพลางถอนหายใจ
         ถามฉันเสร็จแล้ว ยัยเพื่อนสองคนของฉันก็ไปให้ความสนใจสองแฝดนั่นต่อ เฮ้อ จะมีสักวันมั้ยนะที่เพื่อนของฉันจะกลับมาเป็นคนเหมือนเดิม- -‘(แล้วตอนนี้เป็นอะไรอยู่เนี่ย?)

ติ๊งต่องๆ~

         ในที่สุดก็เลิกเรียนสักที เวลาที่ฉันรอคอยมานานแสนนาน ทำไมฉันถึงรอน่ะเหรอ ก็เหมือนกับทุกวันนะตรงที่มีพวกสาวๆกรี๊ดทุกชั่วโมง แต่มันหนักก็ตรงที่ว่า ตอนที่อาจารย์ให้แนะนำตัวเป็นภาษาฝรั่งเศสนั่นน่ะสิซึ่งฉันก็เก่งภาษานี้อยู่แล้ว ทุกคนคงคิดว่ามันก็ไม่ได้พิเศษอะไรแต่ที่ฉันกำลังจะบอกก็คือ อาจารย์รู้มาว่าฝาแฝดทั้งสองคนที่ย้ายเข้ามาก็เก่งหรือเรียกได้ว่า พูดภาษานี้ได้คล่องมาก อาจารย์เลยไม่ให้ไดเล็คและไดแล็กสอบแต่ให้เป็นคนตั้งคำถามคนที่มาแนะนำตัวแล้วให้ถามเรื่องอะไรก็ได้ ถ้าใครตอบคำถามของไดเล็คหรือไดแล็กไม่ได้จะไม่ได้สักคะแนนเดียว(โหด!)
         ตอนที่ฉันแนะนำตัวเสร็จก็ถึงเวลาที่ทั้งสองแฝดจะต้องถาม ไดแล็กก็ถามว่า
         ‘คุณมีแฟนหรือยัง’(ฝรั่งเศส)ไดแล็ก
         ‘มีแล้วค่ะ’(ฝรั่งเศส)ฉัน
         ตอนแรกฉันก็อึ้งกับคำถามที่ไดแล็กถามอยู่นะ เป็นถึงหนุ่มฮอตมาพูดแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย ดีนะที่พวกผู้หญิงไม่มีใครเก่งภาษาฝรั่งเศส ไม่งั้น ป่านนี้ฉันคงโดนฆ่าตายไปแล้วแน่ๆแล้วในที่สุดก็ถึงเวลาที่ไดเล็คถาม
         ‘คุณช่วยบอกรักผมได้หรือไม่’(ฝรั่งเศส)ไดเล็ค
         ‘-o-’ ฉันอึ้งอย่างถึงที่สุด
         ‘หรือว่า คุณทำไม่ได้’(ฝรั่งเศส)ไดเล็คยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก
         ‘…’เอ๊ะ!ทำไมเขาไม่ถามคำถามนี้กับผู้หญิงคนอื่นนะ
         ‘คุณพูดไม่ได้จริงๆเหรอ’(ฝรั่งเศส)ไดเล็คเย้ยฉันไม่หยุด
         ‘ฉัน…’(ฝรั่งเศส)ทำไมอีตานี่ต้องให้ฉันบอกรักเขาทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักเขาด้วยนะ ฉันตั้งใจว่าอยากจะบอกรักกับคนที่ฉันรักจริงๆเท่านั้น จริงสิ!อาจารย์อาจจะช่วยเราได้
         ฉันหันหน้าไปทางอาจารย์ แต่อาจารย์ยิ้มให้แล้วเชียร์ให้ฉันบอกรักเขา ฮือๆTTดูสิ แม้แต่อาจารย์ก็ยังไม่ช่วยฉันเลย ฉันหันหน้าไปทางไดแล็กแต่ไดแล็กยักไหล่แล้วยิ้มให้เป็นเชิงว่า ฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้นะ …เอาก็เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
         ‘ฉันรักนาย! พอใจยัง!’(ฝรั่งเศส)ฉันพูดเหมือนหาเรื่อง
         ‘เธอยอมรับมาเถอะ ว่าเธอพูดไม่เป็น’(ฝรั่งเศส)ไดเล็ค
         ‘…’ควันเริ่มจะออกหูฉันแล้วนะ หมั่นไส้ชะมัด
         ‘แล้วจะให้ฉันพูดยังไง’(ฝรั่งเศส)ฉันยังคงใช้ภาษาที่ทุกคนไม่เข้าใจ
         ‘เธอต้องพูดว่ารักฉันด้วยถ้อยคำหวานๆแล้วทำหน้าให้เหมือนสารภาพรักกับฉัน ทำเหมือนฉันเป็นคนที่เธอรักจริงๆ’(ฝรั่งเศส)ไดเล็ค
         ‘ฉันระ…’(ฝรั่งเศส)ฉันส่ายหัวแล้วกลับไปนั่งที่ทันที นักเรียนทุกคนมองฉันอย่างอึ้งๆว่า ฉันเป็นคนที่เก่งภาษาฝรั่งเศสอย่างกับเป็นเจ้าของภาษาเองแต่ทำไมพอมาเจอคำถามของไดเล็คเข้าถึงตอบไม่ได้ ตั้งแต่คาบนั้นเป็นต้นมาทุกคนมองฉันอย่างตะลึงตลอด โปรดอย่ามองฉันเป็นผู้ต้องสงสัยอย่างนั้นสิ!
         แต่ยังไงเหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาแล้ว อย่าไปคิดมากดีกว่า ว่าแต่ฉันคิดเพลินจนปั่นจักรยานตัวเองมาถึงบ้านเลยเหรอเนี่ย โอ้!มหัศจรรย์จริงๆ*o* ฉันคิดมากจนปัญญาอ่อนไปแล้วเหรอเนี่ย!
         “โดนคำถามไดเล็คก็ช็อกนานเหมือนกันนะเรา” อยู่ๆรถเปิดประทุนสีน้ำเงินก็ขับเคลื่อนมาที่หน้าบ้านฉันตามด้วยเสียงของ‘ไดแล็ก’
         “ฉันไม่ได้ช็อกสักหน่อย แล้วนายเอารถใครมาน่ะ ฉันเห็นเมื่อเช้านายยังให้คนขับรถไปส่งที่โรงเรียนอยู่เลยนี่นา” ฉันถามอย่างสงสัย
         “อ๋อ รถของฉันพึ่งถูกส่งมาเมื่อกี๊นี้น่ะเลยว่าจะลองเครื่องดูสักหน่อย อืม ไปกินไอติมด้วยกันมั้ย เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” คนรวยนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง แต่ว่าเมื่อกี๊ไดแล็กบอกว่าจะเลี้ยงไอติมเหรอ อุ้ย!ของฟรี น่าสนใจแฮะ
         “ไอติมเหรอ เดี๋ยวฉันขออนุญาตแม่ก่อนนะ” พูดจบฉันก็เตรียมตัวจะวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อขออนุญาตแม่แต่ไดแล็กลงมาจากรถตอนไหนไม่รู้คว้าข้อมือฉันไว้แล้วดึงฉันขึ้นรถทันที
         “ไม่เป็นไร เธอเอาเบอร์แม่เธอมาสิ เดี๋ยวฉันขออนุญาตให้” พอฉันกำลังเอาโทรศัพท์ออกมา เขาก็เหยียบคันเร่งทันที จะรีบไปไหนเนี่ย!โทรศัพท์ของฉันเกือบปลิวไปกับลมแน่ะ

ร้าน KPU Ice-cream

         เมื่อมาถึงไดแล็กก็พาฉันมานั่งในร้าน แอร์เย็นฉ่ำและสงบทำให้ร้านเหมาะกับการพักผ่อนมาก ฉันชักจะชอบร้านนี้แล้วสิ ร้านไอติมร้านนี้ ฉันไม่เคยมาน่ะเพราะมันอยู่ห่างจากบ้านฉันเกือบ 40 กิโลเมตร ร้านที่ฉันเม้าส์กับยัยแนทและยัยแนนก็เป็นร้านกาแฟแถวๆบ้าน ไม่ได้ออกมาไกลขนาดนี้
         แล้วสาวเสิร์ฟก็มารับออร์เดอร์ที่โต๊ะ ฉันรับเมนูมาแล้วสั่งแต่ก็ต้องตกใจสุดๆ เพราะ…
         “โกโก้พาเฟ่ฟ์แล้วก็บราวนี่ชะ..อ๊ะ..ปะ..เปปเป้!” ฉันตกใจเพราะเจอยัยเปปเป้ยืนรอฉันสั่งเมนูอยู่ ยัยเปปเป้ต้องสงสัยแน่ๆว่าฉันมากับไดแล็กได้ยังไง ถ้ายัยเปปเป้ไปบอกผู้หญิงในโรงเรียนมีหวังฉัน โดนเฉดหัวไล่ออกแน่ๆ
         “อ๋อ เธอคือคนที่เป็นแฟนกับพี่ลิฟนี่เอง แล้วเธอทำไมถึงมากับไดแล็กได้ล่ะเนี่ย?” ฉันมองหน้าไดแล็กเพื่อขอตัวช่วย เขาเลยยิ้มๆแล้วตอบแทนฉัน
         “ฉันเป็นคนชวนวิมาเองแหละ เธอคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกเนอะ คนสวย”ไดแล็กตอบแล้วส่งยิ้มละลายใจไปให้ยัยเปปเป้

กรุ๊งกริ๊งๆ~

         แล้วก็มีอีกคนเข้ามาในร้าน ยัยเปปเป้มองไปที่ประตูทางเข้าก็ยิ้มแล้วเปลี่ยนไปรับออร์เดอร์อีกโต๊ะ ฉันมองคนที่เดินเข้ามาในร้านล่าสุดก็เห็น ‘ไดเล็ค’ นั่งที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามกับโต๊ะฉัน
         “ไอศกรีมแอลม่อนคอฟฟี่ อย่างเดียวก็แล้วกัน” พอไดเล็คสั่งเสร็จก็เล่นไอแพดรอ
         อิจฉาพวกนี้จริงๆบ้านรวยเว่อร์ รวยไม่แบ่งปันใครจริงๆ แล้วจู่ๆไดแล็กก็ยื่นมือออกมา อีตาไดแล็กคิดจะทำอะไรอีกเนี่ย?
         “เอามาสิ” ไดแล็กยังคงยื่นมือมา
         “อะไร” ฉันงง?
         “ก็เบอร์แม่เธอไง บอกมาก็ได้ว่าแม่เธอเบอร์อะไร… ยังมาทำหน้างงอีก เดี๋ยวฉันจะขออนุญาตแม่เธอให้ไง รีบบอกมาสิ” ฉันก็นึกว่าขออะไร
         “08x-xxxxxxx” ฉันบอกเบอร์แม่ไป แล้วไดแล็กก็กดเบอร์โทรหา ฉันมองไปทางไดเล็คแล้วมองไปที่ยัยเปปเป้ ยัยเปปเป้ยิ้มให้ไดเล็คตลอด หรือว่าที่ยัยนี่เลิกกับแฟนก็เพื่อตามจีบไดเล็ค ยัยนี่ร้ายจริงๆ
        “ร้ายจริงๆ” ฉันพูดออกมาเบาๆ ก็มันอึดอัดนี่ที่จะพูดในใจ
         “มองไดเล็คอยู่เหรอ ฉันก็นึกว่าเธอจะรักเดียวใจเดียวซะอีก เฮ้อ~ฉันดูคนผิดเหรอเนี่ย แย่จริงๆ” ไดแล็กส่ายหัว
         “เปล่านะ ฉันไม่ได้มองเขาสักหน่อย ยังไงฉันก็มีแฟนแล้วนะ ฉันไม่มีทางคิดนอกใจพี่ลิฟหรอกน่า” ฉันตอบออกไปแต่ไม่ได้แก้ตัวนะ!
         “ถ้าไม่คิดอะไรก็แล้วไป ถ้าฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรล่ะก็ เธอโดนดีแน่” ไดแล็กยิ้มแบบมีเลศนัย ฉันรู้สึกกลัวการยิ้มแบบนี้จริงๆ
         “นี่!อย่ามัวแต่มาจับผิดฉันหน่อยเลย แล้วนายล่ะ สาวๆคงเยอะน่าดูเลยล่ะสิ แล้วนายหาวิธีสับรางยังไงล่ะจ้ะ” ฉันถามแล้วยิ้มอย่างกวนๆ
         “ฉันมีวิธีของฉันก็แล้วกัน หรือเธอสนใจอยากจะมาสมัครเป็นสาวในสต๊อกของฉันบ้างมั้ยล่ะ ฉันยินดีต้อนรับเธอเสมอนะ” ไดแล็กทำเจ้าชู้ใส่ฉัน
         “ไม่คิดที่จะสนใจเลยล่ะ ขอโทษด้วยนะคะคุณชายขา~” ฉันทำเสียงอ่อนเสียงหวานหยอกเล่นกับไดแล็ก แล้วหัวเราะไปด้วย
         “งั้นฉันขอสมัครเป็นผู้ชายในสต๊อกของเธอได้มั้ยล่ะ” ไดแล็กแกล้งกลับบ้าง อีตานี่ร้ายไม่ต่างกับยัยเปปเป้เลย
         “นายนี่แกล้งฉันแรงจริงๆ ฉันรักเดียวใจเดียวยะไม่ต้องแกล้งฉันแล้ว นายเนี่ยชักจะบ้าไปใหญ่แล้วนะ” ฉันหัวเราะแล้วยุติการแกล้งกันครั้งนี้ แต่ดูเหมือนจะยังไม่ยอมจบ
         “ฉันว่า ฉันคุยกับเธอแล้วสนุกดีนะ งั้นฉันต้องชวนเธอมาคุยด้วยกันบ่อยๆซะแล้ว”
         “แล้วทำไมนายไม่ไปชวนหญิงในสต๊อกของนายล่ะ มาชวนฉันทำไม” ฉันถาม
         “ถ้าฉันชวนผู้หญิงสวยๆพวกนั้น ฉันก็ต้องพูดแต่คำที่หวานๆ แต่คุยกับเธอแล้วฉันว่าคุยแบบสบายๆไม่ต้องหามุขจีบให้สิ้นเปลือง ฉันคุยกับเธอแล้วสบายใจมากกว่าคุยกับผู้หญิงพวกนั้นซะอีก อืม…ถ้าอย่างนั้นเรามาเป็นเพื่อนกันได้มั้ย” ไดแล็กถามแล้วทำสายตาจริงจัง
         “ให้ฉันเป็นเพื่อนกับคาสโนว่าอย่างนายน่ะเหรอ” ฉันถามกลับไปเพื่อความแน่ใจ
         “ใช่ หรือว่าเธออยากเป็นอย่างอื่นล่ะ” หน็อย!อีตานี่เล่นหยอดกันทุกเม็ดเลยแฮะ
         “อืม ก็ได้ แต่อย่าทำให้ฉันซวยเพราะผู้หญิงในสต๊อกของนายล่ะ”
      “รับทราบครับ” >o<Y(ชูสองนิ้ว)
      “ฮ่าๆ ฉันชอบนายจริงๆ” ฉันหัวเราะไปด้วยอย่างถูกใจ ก็ใครจะมารับทราบโดยการชูสองนิ้วแอ๊บแบ๊วแบบนี้
      “ไม่ต้องชอบหรอก รักเลยดีกว่า” นั่นไงหยอดอีกแล้ว
         “หยุดเลย เลิกหยอดสักที ฉันหัวเราะจนท้องแข็งหมดแล้วนะ”
      “ก็ได้ๆ ว่าแต่ทำไมไอติมมานานจัง ฉันหิวจะตายอยู่แล้วนะเนี่ย” เลิกหยอดปั๊บก็หันมาบ่นปุ๊บ(น่ารักดีนะ=^_^=)
         พอไอติมมา ไดแล็กก็เลิกบ่นแล้วมาสาละวนกับไอติมต่อ แต่ตอนที่ฉันคุยกับไดแล็กอย่างสนุกสนาน รู้สึกเหมือนมีคนมองมาตลอดหรือว่าฉันคิดไปเองนะ?

แจ้งลบ

ข้อความ :
จากคุณ * :