ตอนที่ 4

 

 “ นี่ เธอ ตื่นได้แล้วน่า นี่มัน 6 โมง ครึ่งแล้วนะ”

 

“งืมม แจ่บๆเงียบน่า! -O-”

 

                “เฮ้ย อย่าหลับต่อดิ ตื่นได้แล้ว วันนี้เราต้องไปโรงเรียนกันนะ เฮ้ย ตื่นๆ =O=;;” 

 

-_-  เสียงอะไรมัน งุ้งงิ้งๆข้างหูเนี่ย รำคาญชะมัด

 

“นี่เธอ ตื่นได้แล้วนะ ไม่งั้นฉันจะมุดเข้าไปในผ้าห่มนะ ถ้าเธอไม่ตื่นน่ะ”

 

-_- หา เหรอ เข้ามาสิ เอ้ย! เฮ้ย!! อะไรนะ มุดเข้ามาเหรอ อะไรมุด!! OoO

 

“O_O เฮ้ย ไอหมีบ้า  แกจะทำอะไรน่ะ!!  >_<”

 

“อ่าว -_-+  ก็เธอไม่ยอมตื่นนี่นา ฉันก็เลยกะจะมุดเข้ามาจั๊กจี๊ให้เธอตื่นไง”

 

เหรอ ฮู่ว~ แล้วไป นึกว่าจะเข้ามา...เอ่อ ช่างเถอะ ฉันนี่ นับวันจะเป็นยัยลามกจริงๆซะแล้ว -.,-

 

“นี่ กี่โมงแล้วอ่ะ”

 

ฮ้าว~ -O- ง่วงอ่า  ชีวิตอันสันติและสงบสุขของฉัน โฮ TTOTT เอาคืนมาๆ แลกกะตุ๊กตาหมีตัวนี้ก็ได้ เอาไปเลยไป! ไม่อยากได้แล้ว

 

“อ่า 6 โมง ครึ่ง”

 

“หา! 6 โมง ครึ่ง  โธ่ นายจะรีบปลุกฉันทำไมเนี่ย  ปกติ ฉันตื่น 7 โมงยังทันเลยนะ โหย เสียเวลานอนอ่า TTOTT”

 

“อ่าวเหรอ ก็ปกติฉันตื่น 6 โมง นี่นา นี่สำหรับฉันก็สายแล้วนะ”

 

“โหย นายตื่นมาทำไม 6 โมง หาเขียดกินรึไงยะ!! -_-++”

 

“นี่เธอ แถวบ้านฉันคงมีเขียดให้กินหรอกนะ  หรือว่า เธอต้องจับกินทุกวัน ว้ากกก ยัยบ้านนอก เธอกินเขียดด้วยเหรอเนี่ย!!”

 

เฮ้ย ไอหมีนี่ พูดไม่พูดเปล่า เอามือเท้าสะเอวด้วย  จะว่าไปน่ารักแฮะ ฮี่ๆ กล้องอยู่ไหนหว่า ^O^

 

“เธอทำไรน่ะ หาอะไรอยู่เหรอ”

 

“หาของนิดหน่อย ว่าแต่นายไม่ได้กินเขียดแล้วนายตื่นมาทำไมแต่เช้าล่ะ”

 

กล้องอยู่ไหนฟะ!! ดูจิ๊ มันเปลี่ยนท่าหลายท่าแล้วเนี่ย ไม่ทันถ่ายเลยเห็นไหม อยู่ไหนๆๆ

 

“อ๋อ ฉันต้องตื่นขึ้นมาเปิดร้านน่ะ  เดี๋ยวนี้แม่ไม่ค่อยสบาย  ฉันก็เลยต้องตื่นมาเปิดร้านให้ก่อน เพราะพี่ๆที่มาทำงานจะได้เข้ามาทำได้”

 

เหอะ  ก็ใช่ว่า นายนี่จะไม่รักแม่ล่ะนะ ยอมตื่นเช้ามาทำงานให้แบบนี้ แล้วทำไมถึงบอกว่าเกลียดร้านตุ๊กตาหมีล่ะ  ฮ้า~ ช่างหมอนี่เถอะ ว่าแต่กล้องอยู่ไหนเนี่ย TT^TT ฉันเสียดายท่าเมื่อกี้อ่า  หมีเกาก้น >O< อยากได้ๆ

 

“ว่าแต่เธอหาอะไรอยู่น่ะ ฉันช่วยหามั้ยล่ะ”

 

ฉันหากล้องมาถ่ายนายน่ะ นายจะช่วยหาจริงเหรอ ฮ่าๆ หากล้องเพื่อจะถ่ายตัวเองนะ โอเค ถ้านายจะช่วย  >~<

 

“หากล้องน่ะ นายเห็นบ้างมั้ยล่ะ”

 

คริคริ  เสร็จฉันล่ะ นายอลันหมีขี้โวย >O<

 

“อ๋อ กล้องเหรอ อยู่นี่ไง -O-”

 

หา! ทำไม ฉันหาตั้งนานไม่เจอฟะ  แต่ฉันจำได้จริงๆนะว่าเอาไว้ใกล้ๆกับกระเป๋านักเรียน

 

“อ่าว ทำไมไปอยู่บนเตียงได้ล่ะ”

 

“อ๋อ เมื่อเช้าฉันสะดุ้งตื่นมาตอน 6 โมง  แล้วก็เลยกะจะปลุกเธอ แต่ปลุกเท่าไหร่เธอก็ไม่ตื่น  ฉันก็เลยสำรวจห้องแทน แล้วเผอิญไปเจอกล้องวางอยู่ข้างกระเป๋า ฉันเลยเอามาถ่ายห้องเล่น  แต่มันก็หนักสำหรับฉันอยู่นะ -_-+ เลยมาพักที่เตียง เห็นเธอนอนกรนน่ารำคาญก็เลย ถ่ายไว้ มันจึงวางอยู่บนเตียง^O^”

 

โหย นาย ร่ายซะยาวละเอียดเชียว แต่ เฮ้ย! ว่าไงนะ  รูปฉันตอนหลับเหรอ O_O

 

“หา! นายถ่ายไว้เหรอ นายถ่ายตอนฉันหลับเหรอ”

 

“อือสิ ก็เธอนะ นอนน้ำจิ้มไหล  นอนกรน แถมละเมอว่า ‘ พี่เวียร์ขา  ขอขาหมูจานนึงค่ะ ‘  ด้วยอ่ะ โห เธอสั่งขาหมูกินด้วยเหรอ สยองอ่า อย่างนี้เธอก็เป็นยัยหมูตอนน่ะสิ ^_^”

 

อ้ายยย ไอหมีนี่ มันน่าฆ่าจริงๆเลย ถ่ายยังไม่พอ ยังมาฟังฉันละเมออีก โฮ T^T อับอายๆ

 

“นี่ คราวหลังอย่าหยิบของในห้องฉันโดยพลการอีก โอเค๊! -O-  ฉันจะไปอาบน้ำละ อย่าแอบดูล่ะ!! ไม่งั้นนะ ฉันจะเอากรรไกรตัดแขนนายทิ้ง เข้าใจมั้ย!!”

 

ชิ >~< กะจะถ่ายรูปหมี นายนี่ดันตัดหน้าถ่ายเราก่อน  โอ๊ย ไม่ใช่แค่นั้นนะ ตอนน้ำลายไหลด้วยอ่า โหย น่าขายหน้าที่สุดเลย

 

“เหอะ ใครจะไปอยากดูของเธอ หุ่นอย่างกะหมอนข้าง จะว่าไป หมอนข้างยังดีกว่าเธอเลย”

 

“นี่! หยุดพูดมากได้แล้ว เดี๋ยวแม่ฉันจะขึ้นมาปลุก นายช่วยเงียบๆแล้วแกล้งทำเป็นตุ๊กตาด้วยล่ะ ถ้าเกิดแม่มาเห็นหมีเดินได้นะ รับรอง หมอผีได้แห่กันมาเป็นขบวนการแน่”

 

“เออ ฉันจะอยู่เฉยๆ เธอรีบไปอาบๆให้มันเสร็จๆ จะได้ไปโรงเรียนกันซักที”

 

เชอะ ไอหมีอวดดี มาว่าฉันสู้หมอนข้างไม่ได้เหรอ ฉันออกจะหุ่นเหมือนลาล่ากะลูลู่ ท่านั้นฉันก็เต้นได้นะ ฮ่าๆ

 

ซ่า! ซ่า!

 

อย่าแปลกใจ เสียงน้ำไหลค่ะ -_-

 

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

 

“ค่าแม่ ตื่นแล้วคร่า -O- เข้ามาได้เลยค่ะ ตอนนี้เซ อาบน้ำอยู่“

 

“ทำไมวันนี้ตื่นเร็วล่ะลูก  ปกติ 7 โมง 20 แล้วยังหลับอยู่เลยนี่”

 

“อ๋อ วันนี้เผอิญว่า ได้นาฬิกาปลุกใหม่น่ะค่ะ แหะๆ”

 

ใช่สิ นายนี่น่ะ ปลุกซะจนต้องตื่นเลยอ่า TTOTT นี่ยังง่วงอยู่เลยนะ

 

“เอ๊ะ! ตุ๊กตาหมีตัวที่วางอยู่บนที่นอนนี่ ลูกเพิ่งซื้อมาใหม่เหรอจ๊ะ”

 

 ฮึ้ย -*- นายไปทำอะไรเข้ารึเปล่าเนี่ย

 

“ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะแม่”

 

“ไม่ทำไมหรอก มันน่ารักดี ไปซื้อที่ไหนมาล่ะ แม่อยากซื้อไปให้น้องพราว ลูกป้าณีน่ะ จำได้ไหมลูก เห็นว่าจะถึงวันเกิดแล้วนี่นา ช่วยไปซื้อให้แม่หน่อยนะ เอาตัวขนาดนี้แหละลูก  อ่อใช่ อย่าลืมลงไปกินข้าวเช้าล่ะ แม่ลงไปละนะ”

 

“คร่า -O-“

 

ฟู่ว~ ค่อยยังชั่วหน่อย  สนใจอะไรไม่สน แม่นะแม่ ตื่นเต้นจะแย่ โฮ ชีวตของฉันจะ เสียวๆเสี่ยงๆ แบบนี้ไปอีกนานมั้ยเนี่ย

 

“วู้~ อาบน้ำแล้วสบายตัวจังเลย >..<“

 

“อาบเสร็จละเหรอ เธออาบน้ำนานมากๆเลยนะ นี่มัน 7 โมง 15 นาทีแล้ว -_- ฉันไม่เคยไปโรงเรียนสายขนาดนี้มาก่อนเลย”

 

บ่นจังโว้ย ไอหมีนี่ เดี๋ยวก็เอาไปทิ้งซะหรอก ฮึ้ย >~< รำคาญ

 

“จ้าๆ เสร็จแล้วเนี่ย  ว่าแต่นายจะไปโรงเรียนยังไง ให้ฉันเอาตุ๊กตาหมีไปโรงเรียนด้วยเนี่ยนะ  เหอะ ฉันไม่ได้ไปโรงเรียนอนุบาลหมีน้อยนะยะ ถึงได้เอาตุ๊กตาไปด้วยน่ะ”

 

แค่นี้ฉันก็มีวีรกรรมมากมายก่ายกองอยู่แล้ว ยังจะให้มีข่าวลือแปลกๆเรื่องเอาตุ๊กตาหมีไปโรงเรียนด้วยอีกเหรอ TT^TT ชีวิตของนางเอกเรื่องนี้ช่างทุกข์ตรมระทมหัวใจเหลือเกิ๊น~

 

“ไม่เห็นเป็นไรเลย  ถือฉันไปด้วยได้อยู่แล้ว ไม่ได้ตัวใหญ่เท่าไหร่เลยนะ  เธอนี่ ขี้บ่นจังเลย”

 

หนอย นายนั่นแหละขี้บ่น โฮ้ยยย >O< ฉันเบื่อนายโว้ยย

 

“โอเค ฉันจะถือนายไปก็ได้ แต่ต้องออกจากบ้านแล้วนะ เพราะฉะนั้นนายอยู่ในกระเป่าไปก่อนละกัน ฉันไม่อยากฟังแม่บ่น”

 

“ได้ แต่กระเป๋าเธอ ไม่ได้สกปรกนะ -_- ฉันกลัวจะเหม็นเน่าตายอยู่ข้างในนั้นเหมือนหนังสือของเธอ”

 

“ย่ะ!! เข้าๆไปเถอะน่า นายจะไปเปล่า ถ้าไม่เข้า นายก็อยู่บ้านเนี่ยล่ะ”

 

บังอาจมาหาว่ากระเป๋าฉันสกปรกเรอะ ไอหมีอืดฉึ่ง!

 

“เธอนี่  ทำไมถึงได้ใจร้ายนักนะ  ก็ได้ๆ ฉันเข้าไปก็ได้ -O-“

 

“ดี เข้าไปเลยไป!!”

 

ว่าแล้วฉันก็ดันนายนั่นเข้าไปในกระเป๋า ฮิฮิ นอนอยู่ในนั้นแหละ ฝันไปเถอะ ว่าฉันจะเอานายออกมา ^O^ ใครจะถือนายไปโรงเรียนกัน  อายเค้าแย่สิ T^T

 

“แม่คะ เซไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะแม่ พ่อ”

 

“อื้อ ไปเถอะจ่ะ อ้อ นี่นะ อย่าลืมแวะซื้อตุ๊กตาให้แม่ด้วยล่ะ ต้องเอาไปให้เค้าวันพุธนี้แล้ว”

 

ว้าว~ 1000 บาท ฿_฿

 

“โห  แม่ ให้เยอะจังเลยอ่า ลงทุนกับเค้าเหมือนกันนะเนี่ย ^ ^”

 

“เรานี่ ก็ของให้เค้าก็ต้องอย่างนี้สิ ไปๆไปได้แล้ว นี่มัน 7 โมงครึ่งแล้วนะ  ชักช้าอยู่นั่นละ”

 

“โอเค ไปนะคะแม่ ^O^”

 

ฮ่าๆ ตังค์ทอนที่เหลือของช้านน >O< เสร็จละ

 

 

“นี่เธอ ออกมาจากบ้านแล้วใช่มั้ย ฉันหายใจไม่ออกเอาฉันออกไปทีสิ -O-”

 

-_- ลืมไปเลย ตานี่ยังอยู่นี่นา

 

“เชอะ  ตุ๊กตาหมีหายใจได้ที่ไหนเล่า นายกลัวที่แคบมากกว่าล่ะสิ จ้างให้ฉันก็ไม่เอานายออกมาหรอกย่ะ”

 

“เฮ้ย เอาฉันออกไปนะ แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้กลัวที่แคบซักหน่อย เธอพูดแบบนี้มันหาเรื่องกันนี่นา”

 

“อ้อเหรอ นายไม่ได้กลัวที่แคบสินะ ฮ่าๆ งั้นก็อยู่ในนั้นต่อไปละกาน ลันล๊า~”

 

“นี่เธอ!!!! ปล่อยฉันออกไปเซ่ ปล่อยยยยยยย =O=;;”

 

“เหอะ ฝันไปเถอะย่ะ แบร่!! :p”

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

 

I ’ m F o o l : สวัสดีอีกครั้งครับผม  ง่า ขอบคุณทั้งคะแนนโหวตและคอมเม้นท์จากทุกท่านนะครับ วันนี้ฟูลก็นำตอนที่ 4 มาฝากทุกท่านแล้วครับ หวังว่าคงจะสนุกนะครับ แต่ตอนนี้อาจจะดำเนินเอื่อยๆนิดนึงนะ คงไม่เป็นไรเน้อ พยายามเต็มที่แล้วครับ ส่วนคนที่ถามว่าจะอัพเมื่อไหร่นั้น ฟูลมาอัพแล้วครับผม ก็จะพยายามอัพวันละตอนนะ แต่ถ้าติดธุระไม่สามารถมาอัพได้ก็ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้าเลยนะครับผม เอาเป็นว่า ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ ไว้ให้ติดตามกันต่อไปครับผม  ขอบคุณอีกครั้งครับ ^ ^

ป.ล. หน้าตาพระเอกนางเอก ก็ตามดิสเพล์ครับ ไปซุ่มทำรูปพริบมา - -* นั่งทำนานมากๆ ศึกษาไปด้วยเพราะโดยส่วนตัวแล้วทำไม่เป็นเลยครับ อันนี้อันแรก แต่จะไปแก้ไขให้สวยขึ้นนะครับ ยังไงก็ทนอันนี้ไปก่อนน้า แหะๆ ไปละครับ