ตอนที่ 2

 

จากตอนที่แล้ว

 

            หลังจากการเล่นอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวของเพื่อนฉัน ทำให้ฉันต้องอับอายแทบจะมุดแผ่นดินหนี  และได้คู่อริสุดหล่อมา  หนอย นายนะนาย มาแช่งให้ฉันไม่มีแฟน ถ้าคนอย่างฉันไม่มีแฟน คนอย่างนายก็ไม่มีเหมือนกันล่ะย่ะ!!  และหลังจากนั้น เพื่อนตัวดีก็มาขอโทษยกใหญ่และพาฉันมาที่ร้านขายตุ๊กตาหมี ว้าว~ ฉันมีความสุขมากเลยอ่า  ขอให้มีความสุขอย่างนี้ไปนานๆเถอะ เพี้ยง!!       โธ่ TT^TT แต่คำขอพรของฉันมันไม่เป็นจริงน่ะสิ เพราะดันมาเจออีตาไม้จิ้มฟันเข้าให้ นายจะตามจองล้างจองผลาญฉันไปถึงไหน หา!!!

 

“O_o เธอ! / นาย! o_O” 

 

พระเจ้าช่วย  นายไม้จิ้มฟันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย !!!  TTOTT

 

“เธอ! ยัยลามกเมื่อเช้านี่นา  เหอะ  เธอก็สนใจตุ๊กตาหมีต๊อกต๋อยนี่ด้วยเหรอ  ไม่นึกเลยว่าคนที่ลามกแบบเธอจะชอบตุ๊กตาหมีแบบนี้  นึกว่าเข้าแต่ร้านแบบนั้นซะอีก ฮ่าๆ”

 

หนอย  นายกล้าว่า ฉันแบบนี้ ต่อหน้าทุกคนเลยเหรอยะ  นายไม้จิ้มฟัน!!!! >O<

 

“นี่ นาย  นายพูดแบบนี้มันจะดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ เรื่องเมื่อเช้าน่ะ มันเป็นอุบัติเหตุย่ะ ดูปากฉันนะ

อุ - บัติ –ติ - เหตุ   เข้าใจมั้ย!!  ว่าแต่นายกำลังทำงานในร้านตุ๊กตาหมีอยู่ นายกล้าว่าตุ๊กตาได้ยังไงน่ะ คอยดูเถอะ แล้วนายจะโดนสวรรค์ลงโทษ”

 

“อะไรกัน  กะอีแค่บอกว่า มันต๊อกต๋อยแค่นี้  สวรรค์จะลงโทษได้ยังไงก๊าน~ หัดคิดสะบ้างสิ ยัยลามก!”

 

หมอนั่น พูดไม่พูดเปล่า ยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับลอยหน้าลอยตา อย่างกับผู้ชนะ  ฮึ้ย ฉุนว้อยยยย >O<

 

“แล้วนายมาทำงานแบบนี้ได้ยังไงน่ะ บ้านนายก็ดูไม่น่าจะจนเลยนี่ ไม่เห็นต้องมาทำงานพิเศษเลย”

 

ยัยแพรเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองหน้าหมอนั่นด้วยสายตาเคืองๆเช่นเดียวกับฉัน  เหอะ นั่นสินะ -_- นายดูออกจะรวย   ถ้าไม่ชอบจะมาทำงานแบบนี้ ทำไมกัน ?

 

“ฉันก็ไม่อยากจะทำนักหรอก  เห็นไอตุ๊กตาหมีบ้าๆหลอนๆนี่ทุกวัน เอียนจะตายไป  แต่ถ้าไม่ใช่เพราะมันเป็นร้านของที่บ้าน และเป็นบ้านของฉัน ฉันก็ไม่อยากจะอยู่หรอกน่า!!”

 

หา! บ้านตานี่เหรอ โห นายอยู่บ้านที่น่าอิจฉาที่สุดเลยอ่า  TTOTT ฉันก็อยากอยู่นะ บ้านแบบนี้น่ะ แต่ขืนให้อยู่กับหมอนี่ แม้จะน่าอยู่แค่ไหนก็ไม่อยู่เฟร้ย!! >O<

 

“เหรอ  ลูกไม่อยากจะอยู่บ้านแบบนี้สินะ ?”

 

จู่ๆ สงครามหมีน้อย ก็ถูกพูดขัดขึ้นด้วยเสียงๆหนึ่ง  ฉันรีบหันไปตามเสียงนั้น  เจ้าของเสียงนั่นคือ ผู้หญิงวัยกลางคน  เธอมีผมยาวสยายสีน้ำตาลอ่อน รูปร่างที่ผอม และสีหน้าที่ดูท้อแท้เหลือเกินของเธอ กำลังมองมาที่ ตาไม้จิ้มฟัน  เธอคงเป็นแม่ของตานี่สินะ 

 

“เอ่อ.....แม่ O_O....เอ่อ....ฮึ้ย!! -[]-”

 

หมอนั่นหยุดชะงักไปครู่นึงและจ้องมองแม่ของตนด้วยสีหน้าตกใจก่อนวิ่งออกไปจากร้านทันที  เหอะ  นายกล้าพูดแบบนี้ ในบ้านตัวเอง นายแน่มากเลยอ่า -O-  แต่ฉันสงสารแม่นาย ที่ต้องทนมาเลี้ยงคนแบบนี้ 

 

“เอ่อ หนูสองคน เป็นเพื่อนของลูกชายฉันหรือจ๊ะ ^ ^”

 

แม่ของตานั่นเดินลงจากบันไดและพุ่งตรงมาที่ฉันและแพร พร้อมกับพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มเล็กน้อย

 

“อ่อ เราอยู่โรงเรียนเดียวกันน่ะค่ะ แต่ไม่ได้เป็นเพื่อนเค้าหรอกค่ะ”

 

ใช่สิ ใครจะไปอยากเป็นเพื่อนนายนั่น -O- จ้างให้ฉันก็ไม่อยากจะเป็นเพื่อนตานี่หรอก ฉันล่ะอยากจะถลกหนังหัวมาทำตุ๊กตาหมีจริงๆเลย คงจะเป็นตุ๊กตาหมีที่ยองที่สุดในโลกแน่ๆ อึ๋ย!  พูดแล้ว สยองง่า >O<

 

“เหรอจ๊ะ ถ้ายังไง เชิญชมได้ตามสบายเลยนะจ๊ะ ^ ^”

 

ง่า  แม่เค้าดูเป็นคนดีมากๆเลยอ่า  มารดาดี แต่บุตรนี่สิ  อวชาตบุตรสุดๆ ( มันคือ ลูกที่แย่สุดๆเลยล่ะค่ะ )

“นี่  ชาเย็นของเธอ มาแล้วนะ เซริส มากินซะสิ”

 

แพรเรียกฉัน ก่อนจะจ้วงเค้กก้อนโตเข้าปาก  *O* โห  ปากหรือโถส้วมเนี่ย  แม่เจ้า  ดูดลงคอไปเลยอ่า  อึ๋ย >~< เพื่อนฉัน ทำไรรักษาภาพพจน์มั่งจิ  ฉันอายเค้านะ TT^TT

 

“เอ่อ เธอไม่คิดจะแบ่งให้ฉันกินมั่งรึไงยะ!!”

 

เฮ้อ ไม่กงไม่กินมันละ ไปดูตุ๊กตาหมีดีกว่า วู้~ น่ารักมากๆเลยอ่า  ตัวนี้ใส่ชุดกระโปรงด้วย ขนก็นุ๊มนุ่ม ทั้งหมดนี่ ทำด้วยมือคนเหรอ  ว๊าว~ ^O^ เป็นตุ๊กตาที่ไม่ค่อยเหมือนตุ๊กตาตามท้องตลาดเลยนะ  ออกแบบเองแหงๆ น่ารักอ่า >O< อยากได้ๆ  แต่แพงเหมือนกันนะเนี่ย  ตัวนึงราคา 150 อัพหมดเลย  ตายล่ะ!  เงินค่าขนมฉันที่สะสมมานานจะต้องหมดแน่ๆเลย  แต่ช่างเถอะ ^ ^  หมดก็เก็บใหม่ ขอตุ๊กตาหมีก่อนละกาน >O< ช๊อบชอบบบบ

 

อุ๊ย!   ตัวนี้ตัวขนาดกลาง ไม่ใหญ่ไม่เล็ก น่ากอดมากเลยอ่า >///< อยากได้อ่า มีรูปหัวใจแปะที่เท้าด้วย  ตรงแขนก็มีอะไรแปะด้วยเนี่ย  ผูกโบว์ แถมขนก็ไม่ยาว รับรองว่าขนไม่ร่วงให้โดนแม่ด่าชัวร์  กรี๊ดดด อยากได้อ่า กี่บาทเนี่ย  โฮกกกกก  TT^TT 1,200 แน่ะ   ตาย!  หมดตัวกันพอดี   เฮ้อ ไม่ซื้อดีกว่า 

 

ผลัก!

 

จู่ๆ ฉันก็เผลอไปชนเข้ากันชั้นตู้ที่อยู่ใกล้ๆกัน จนตุ๊กตาหมีตัวนึงหล่นลงมาใส่ฉัน  และที่น่าแปลกคือ  ตุ๊กตาหมีที่หล่นลงมา มันน่ารักแล้วก็ไม่แพงเลยอ่า >O< ไม่หมดตัวแล้วเรา อ๊ายยย >///< ซื้อๆๆ

 

หลังจากซื้อตุ๊กตาและจ่ายค่าน้ำและขนมเรียบร้อย ฉันก็กลับมาบ้าน

 

“กลับมาแล้วค่ะ”

 

 

“หา! นี่ 5 ทุ่มครึ่ง แล้วเหรอเนี่ย ทำไมเวลามันเดินไปเร็วจังเลย ต้องไปอาบน้ำนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว เฮ้อ เหนื่อยๆๆ” 

 

ลันล๊า~ ลันล๊า~ >O<  

 

“เป๊ง!  เที่ยงคืนแว้ว ~ เที่ยงคืน แว้ว~ เที่ยงคืนแว้วโว้ย!!”

 

-_-++ ทุกท่านคงจะแปลกใจสินะคะ ว่ามันคือเสียงอะไร  มันคือนาฬิกาแฮนเมด โดยนังแพรค่ะ มันลงทุนทำให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว โดยมีพี่เวียร์  เด็กวิศวะ มหาลัยปี 1 ช่วยทำ  ตอนแรกก็ดีใจที่เพื่อนลงทุนทำของแบบนี้ให้ และพี่เวียร์ยังช่วยอีก แต่หลังจากที่ได้รู้ว่า ทุกๆเที่ยงคืน มันจะร้องแบบนี้ ฉันก็เกิดอาการฉุนและจับมันขึ้นมาร้องด้วยความโมโหทันที   มันไม่ได้ร้องเบาๆนะคะ ลั่นห้องเลยอ่า และเสียงที่ได้ยินก็คือเสียงพี่เวียร์กะนังแพรช่วยกันแหกปากร้องแล้วอัดมันใส่ลงไป เจริญเถอะ!! คาดว่าคงไม่มีใครทำขายแน่นอนของแบบนี้ TTOTT เพราะมันจะทำให้สะดุ้งตื่นมากดปิดตอนเที่ยงคืนอ่า แงๆ เพื่อนแกล้งหนู  TT^TT จะทิ้งก็เห็นใจ เค้าอุตส่าห์ทำมาให้  แต่ช่างเถอะๆ >O<

 

“เฮ้อ นอนดีกว่า”

 

อือ~ เตียงนอนนุ่มนิ่ม อ๊า~ ผ้าห่มก็อุ่น  แต่เอ๊ะ! น่าจะมีอะไรให้กอดหน่อยนะ  เอ้อ ใช่!  เราซื้อตุ๊กตามานี่นา อ้าว แล้วมันอยู่ไหนล่ะเนี่ย - -*  ไม่ใช่ว่าลืมไว้ที่ร้านนะ  แต่จำได้ว่าหยิบมาแล้วนี่นา  สงสัยอยู่ข้างล่าง ลงไปดูก่อนดีกว่า

 

“เอ อยู่ไหนนะ -_- อ๊ะ นั่นไง~ OoO”

 

แต่ เฮ้ย!  ทำไมกล่องมันขยับได้อ่า O[]O

 

ขลุก! ขลุก!  

 

                กรี๊ดดดดดดดดดดดด >O< กล่องตุ๊กตาหมีมันขยับได้อ๊า TTOTT แม่จ๋า ผีหลอกอ่า ผีมันเข้าสิงตุ๊กตาหมี  มันจะลุกขึ้นมาเอามีดปาดคอหนูมั้ยอ่ะ  หนูกลัวววววววว TT^TT

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

 

                I ‘ m F o o l :  ฮุ๊ย~  สวัสดีฮับ ท่านผู้อ่านทุกท่าน ผม ฟูล นะครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์กันน้า  ตอนที่ 2 นี้ ก็กำลังจะเข้าถึงจุดสำคัญแล้วนะครับ ขอให้ช่วยติดตามกันต่อไปครับ  ตอนที่ 2 นี้อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าที่ควร แต่ยังไงก็ฝากด้วยครับ แล้วจะพยายามให้มันสนุกกว่านี้ครับ  ส่วนเรื่องหน้าตาพระเอกและนางเอก + น้องหมี ต้องขออุบไว้ก่อนนะครับ แล้วจะพยายามมาลงให้ชมกันถ้วหน้าเรย  ^ ^ มีไรก็ติชม หรือมีข้อสงสัยก็ถามได้ครับ  ขอบคุณที่ติดตามครับ ^O^