ตอนที่ 1
“กรี๊ดดดดดด หลบไปนะ ถอยไป!!”
ฉันกรีดร้องสุดเสียง เมื่อมารู้อีกทีว่าตัวเองกำลังลื่นไถล ปรื๊ด~ อยู่บนเก้าอี้ที่มีล้อ 4 ล้อ พร้อมกับเสียงหัวเราะอันสะใจของยัยแพรเพื่อนตัวแสบของฉัน และประเด็นสำคัญอีกข้อนึงก็คือ มันกำลังพาฉันถลาเข้าไปหาผู้ชายคนนึงซึ่งหน้าตาหล่อมากกกก >O<
“O_O เฮ้ยยยยย ”
เอิ่ม...ขอพูดไรได้มั้ย -O- ฉันขอถอนคำพูดที่ว่านายหล่อ หน้าตานายตอนตกใจมันหมดหล่ออ๊า TTOTT
ผลัก! ตุ๊บ!!
และเราทั้งสองคนก็ชนกันจนได้! -_-++ สภาพฉันตอนนี้ต้องดูไม่ได้แหงๆ ว่าแต่ ทำไมฉันไม่เจ็บล่ะเนี่ย?แล้วอะไรนิ่มๆหยุ่นๆอยู่ที่มือฉัน O_o
“เอ่อ...ขอโทษนะ แต่มือเธอมันกำลังบีบอยู่ที่น้องชายฉัน -_- เธอจะข่มขืนฉันกลางทางเดินนี่น่ะเหรอ”
“กรี๊ดดดดดดดดด >O<”
แม่จ๋า TTOTT ลูกสาวแม่ไม่บริสุทธิ์แล้วอ่า จับไอ้นั่นอยู่ตั้งนาน ก็คิดว่าอะไร เอะใจอยู๋ตั้งนาน ว่าขาผู้ชายทำไมมันหยุ่นๆ TT^TT ที่ไหนได้ มันคือน้องชายอ่า ม่ายยยยยยย >O<
“โอ๊ย จะกรี๊ด ทำไมนักหนาเนี่ย”
ตานั่นลุกขึ้นก่อนจะหันหน้ามาหาฉัน ด้วยดวงตาที่คมกริบ โฮกกกก ฉันจะละลายแว้ววว~
“อะ..อะไรกัน ก็ฉันบอกนายแล้วนี่ว่าให้นายหลบไป นะ...นายไม่หลบเอง ฉันไม่ผิดหรอก”
เชอะ ใครจะไปยอมกัน!!
“เหรอ งั้นที่เธอจับน้องชายฉัน ก็ไม่ได้ตั้งใจงั้นสิ จับเฉยๆไม่ว่านะ บีบด้วย -_- เธอตั้งใจรึเปล่าเนี่ย”
อ้ากกกก ไอ้ผู้ชายหน้าตาดี แต่ใจทราม พ่อแม่ไม่สั่งไม่สอนรึไงยะ
“นี่นาย ใครจะไปอยากจับกัน ของของนายน่ะ ไม่เห็นจะดีขนาดไหนเลย ละ...เล็กจะตาย”
ฮ่าๆๆ ในที่สุดฉันก็คิดออก มุกนี้ล่ะ นายแพ้แน่!! ไอไม้จิ้มฟัน ไอผู้ชายใจทราม ใจโฉด >O<
“นี่เธอ!! มันจะมากไปแล้วนะ คนอย่างเธอน่ะ ไม่มีทางหาแฟนได้แน่ๆ จำไว้”
อ้าว แช่งกันอย่างนี้ได้ไงอ่า ยิ่งกลัวๆอยู่ TT^TT
“เดี๋ยวสิ นายพูดแบบนี้ได้ไงกัน คิดว่าตัวเองดีนักรึไง คิดว่าใครๆก็รักนายรึไง ไอคนหลงตัวเอง คนอย่างนายนะ ใครก็ไม่อยากได้เป็นแฟนเหมือนกันแหละ หลงตัวเอง! หลงตัวเองที่สุด!! >O<”
ฮึ้ย >O< แค้นนนนนน
“นี่ เซรีส หายโกรธฉันได้ยังอ่า ฉันขอโทษน้า TTOTT”
เหอะ เธอสำนึกผิดแล้วเหรอ
“เธอรู้มั้ย เพราะไอการเล่นบ้าๆของเธอ ทำให้ฉันต้องไปเจอเหตุการณ์น่าอับอายที่สุดในชีวิตแบบนั้นน่ะ มันแย่มากๆเลย ทีนี้คนอื่นเค้าก็รู้กันหมดน่ะสิ ว่าฉันไปจับ...ไอ้นั่นของเค้าเข้าน่ะ น่าอายที่สุดเลยTTOTT”
“ฉันก็ขอโทษแล้วไงล่ะ ฉันไม่รู้นี่ ว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นน่ะ ยกโทษให้ฉันนะ น้า”
นี่ อย่ามาทำหน้าตาอ้อนวอนเหมือนหมีร้องไห้แบบนั้นสิ เธอก็รู้นี่ว่าฉันแพ้หมีน้อยน่ะ ชิ
“เอ่อ...กะ...ก็ได้ ฉันยกโทษให้”
เฮ้อ แพ้จนได้เรา TOT
“เอางี้ เพื่อเป็นกานฉลองที่เธอยกโทษให้ฉัน ฉันจะพาไปที่ที่นึง รับรองว่าเธอจะต้องชอบแน่ๆเลย”
“ที่ไหนเหรอ มันจะเป็นที่ฉันชอบจริงๆเหรอ ถ้าไม่จริงล่ะ”
“จริงแท้แน่นอน วันนั้นฉันไปกับพี่เวียร์มา พี่เค้ายังบอกเลยว่าเธอต้องชอบแน่ๆ”
ว้าว~ พี่เวียร์ เค้าคิดถึงฉันด้วยเหรอเนี่ย ว้ายยยย >O< เซริส มีความสุขที่สุดเลยคร่า
“แหม ยิ้มใหญ่เลยนะ ฮ่าๆ เธอยังชอบพี่ชายฉันอีกเหรอ พี่เค้าเป็นเพล์บอยนะ เธอจะทนเค้าได้เหรอ”
“ได้สิ พี่ชายเธอน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ ตรงข้ามกะตาไม้จิ้มฟันเมื่อเช้าลิบลับเลย”
“ฮ่าๆ ก็คงจริงของเธอนะ พี่ชายฉันก็เป็นสุภาพบุรุษจริงๆ เรียนเก่ง กีฬาเลิศเลย แต่เสียอย่างตรงคบผู้หญิงมากมายก่ายกองเหลือเกิน แม่นะ ด่าทุกคนเลย”
“ว่าแต่ เราจะไปกันยัง ฉันชักอยากรู้แล้วสิ”
“อื้อ ไปสิๆ ป่ะๆ”
“ว้าว~ ที่นี่น่ะเหรอ สุดยอดเลย >O<”
ที่ๆยัยแพรพามานั้น เป็นร้านที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก นั่งรถมอเตอร์ไซ จากหน้าโรงเรียนมาประมาณ 15 นาทีก็ถึง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคือ มันคือร้านขายตุ๊กตาหมี >O<
“ไง เธอชอบไหมล่ะ เค้าไม่ว่าหรอกนะ ถ้าจะแวะมาดูเฉยๆ เพราะนอกจะจะขายตุ๊กตาแล้ว ยังมี
คอฟฟี่ช็อปเล็กๆอยู่ในร้านด้วย เพราะฉะนั้นเราจึงสามารถจิบน้ำ พลางชมตุ๊กตาหมีน่ารักๆที่รายล้อมอยู่ได้ และยังสามารถซื้อกลับบ้านได้ ถ้าต้องการด้วย คุ้มมั้ยล่ะ ฮ่าๆ”
“อื้อ ฉันชอบมากๆเลย ฝากขอบคุณพี่เวียร์ด้วยนะ ทีนี้ฉันก็จะมีที่น่าสนใจอีกที่ ให้อยู่หลังเลิกเรียนแล้ว แจ่มแจ๋วที่สุด >O<”
“นี่ เรามาสั่งอะไรกินกันเถอะนะ ขอเมนูด้วยค่ะ”
“อื้อๆ ดีจ๊ะ”
ว้าว~ ฉันอยากจะอยู่ที่นี่นานๆจังเลย มีความสุขที่ซู๊ดดดด >~<
“จะรับอะไรดีครับ ^_^”
เฮ้ย! เดี๋ยวนะ เสียงพนักงานคนนี้ ทำไมมันคุ้นๆจังเลยอ่า เสียงทุ้มต่ำน่าหลงใหลแบบนี้ ทำไมมันถึงคุ้นหูได้นะ
“O_o เธอ! / นาย! o_O”
โปรดติดตามตอนต่อไป
สนุกดี
อะอ๊ากก ก>< '