“เฮียนะเฮีย แค่เถียงกับอีตานั่นเสียงดังไปหน่อย ถึงกับต้องย้ายจิ๊บลงไปที่ห้องใต้บันไดเชียวเหรอ”

“พี่เจตต์นะพี่เจตต์ ทะเลาะกันนิดๆ หน่อยๆ นาทีเว้นนาทีแค่เนี้ย ไม่เห็นต้องอัปเปหิผมลงไปที่ห้องใต้บันไดเลย”

...และนั่นคือสาเหตุว่าทำไมพื้นที่ใต้บันไดบริษัทแห่งหนึ่งถึงแปรสภาพจากห้องเก็บของไปเป็นสำนักพิมพ์ชื่อเชยสะบัดว่า ‘โชติช่วงชัชวาล’

ทว่าสำนักพิมพ์ก็แค่ฉากบังหน้า เพราะจุดมุ่งหมายการก่อตั้งไม่ใช่ทำหนังสือ แต่คือให้จิตตาและศุวิลได้มีสังเวียนสำหรับฟาด (ฝี) ปากกันอย่างเป็นการส่วนตัว ขจัดมลภาวะทางเสียงไปไกลๆ บอสใหญ่ต่างหาก

สงครามน้ำลายไม่มีทีท่าว่าจะยุติ กระทั่งถูกสาวอึ๋ม เกย์อวบ และหนุ่มโรคจิตตามตื๊อเข้าแทรกแซง ทั้งคู่เลยต้องพักยกไว้ก่อนแล้วหันมาแท็กทีมกำจัดเสี้ยนหนามระหว่างเราสองซะ เอ๊ะ ระหว่างเราสอง? ทำไมมันไม่ใช่ ‘ฉัน’ กับ ‘ยัยนั่น/ตานั่น’ แต่กลายเป็น ‘เรา’ ไปได้ล่ะเนี่ย