ส่วนตัวคิดเหมือน คห.23 ค่ะ คือเรื่องนี้อ่านคืนเดียวรวดด้วยความลุ้น คือมันสนุกนะคะ แต่ปมตอนจบมันง่ายเกินไปเลย แบบ อ้าว จบแล้วเหรอ ส่วนพระรองก็จากไปเสียดื้อๆ สรุป คือ สนุกนะ แต่ยังไม่สุด #เป็นกำลังใจให้นะคะ ติดตามมาตลอด

ทำไมเราว่ามันเด็กเกิน 555 เอ๊ะ หรือเราอ่านนิยายที่แบบเป็นผู้ใหญ่มามาก เราว่าเรื่องนี้ของพี่เม ดีกว่าเรื่องก่อนๆ นะคะ แต่ยังแบบ ไม่สุดอ่ะ (เราแฟนคลับพี่เมนะ เด็กหอ เด็กนอกไรเรามีหมด) แต่เรื่องนี้เรารู้สึกแบบ แค่นี้เหรอ ที่โกรธมา แค่นี้ก็หายแล้วเหรอ อะไรงี้อะ (สปอยเปล่า เราว่าไม่นะ 55+) ส่วนคนแพ้ในตอนท้ายของเรื่อง ก็ดูเบายังไงไม่รู้ เหมือนผูกเรื่องมาดีนะคะ แต่พอแก้ปมแล้วมันยังไม่สุด มันไม่ได้อ่ะ เราเห็นคนอวยว่าดี แต่เราว่ามันยังขัดๆ ถ้าขัดใจใครต้องขออภัยด้วยค่ะ ความคิดเห็นส่วนตัวของเราอ่ะเนอะ ส่วนตัวก็ยังจะตามพี่เมต่อไปอีก แต่เรื่องนี้บอกตามตรง เราผิดหวังมากค่ะ นึกว่าจะดีกว่านี้

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ ตอนแรกเห็นเล่มหนา นึกในใจเมื่อไหร่จะอ่านจบฟร่ะ พอได้หยิบมาอ่านจริง ๆ ถึงกับวางไม่ลงเลย เนื้อเรื่องสนุก อารมณ์หลากหลายมาก ๆ ชอบบทกุ๊กกิ๊กของเชนกับกันตา มีความน่ารัก อินตามไปด้วยเลย

เป็นครั้งแรกที่อ่านนิยายแจ่มใส เเล้วรู้สึกว่ามันดูเรียล อ่านไปแล้วอินตาม จะร้องไห้ตอนแม่พูดกับกันตาหลังจากผ่านความเสียใจมาว่า "กลับบ้านเราก็ดีแล้วลูก" ชอบในความรักของพ่อแม่กันตา ทั้งที่ไม่เก่งเรื่องเทคโนโลยี แต่พยายามไล่ตอบคอมเม้นท์คนที่เข้าใจผิดแล้วมาด่าลูกตัวเอง ชอบความเสมอต้นเสมอปลายและน่ารักของราเชน เรียกตัวเอง ว่าพี่ เรียกแฟนตัวเองว่าน้อง ชอบเจนรบ เพราะในรูปดูหล่อมากกก #เอ๊ะ! 555+

สนุกมากกก