สำหรับงานของอวี๋ฉิง เล่มนี้เป็นแนวอบอุ่น ความรู้สึกจะค่อย ๆ ซึมซับไปกับความรักในครอบครัว ตัวเอกไม่ใช่สีขาว แต่เป็นสีเทา ๆ ที่เราพอจะสามารถพบเห็นได้ทั่ว ๆ ไป ยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจ ยิ่งซาบซึ้งไปกับความรักในครอบครัวนี้ สิ่งที่พระเอกทำคงพูดอย่างเต็มปากว่าถูกหรือผิดไม่ได้ แต่เขาก็พยายามแล้วที่จะไม่ให้คนอื่นได้รับผลกระทบ หลังจากอ่านจบถึงเนื้อหาจะจบแต่ความรู้สึกกับไม่จบจนต้องย้อนกลับมาคิดว่าถ้าเป็นเรา เราจะทำอย่างไร อาจไม่ได้เป็นเล่มที่สนุกที่สุด แต่ถ้าต้องการอะไรที่เหลือบ้างหลังอ่านจบ เล่มนี้แนะนำเลย

เรื่องนี้อ่านทีแรก ไม่สนุกเลยยยยยยยยย ไม่เข้าใจ งงๆ อาจจะเพราะอ่านข้ามๆ แต่ด้วยความ งงๆ เลยหยิบมาอ่านอีกรอบ ปรากฏว่า สนุกมากกกกกกกกกกกกก ซาบซึ้งมากอ่ะ ร้องไห้เลย เป็นนิยายที่ต้องค่อยๆอ่าน แล้วจะเห็นว่าความรักของสามี-ภรรยา พ่อ แม่ ลูก ครอบครัว มันผูกพันกันมาก พระเอกยอมทำในสิ่งไม่ดีขอเพียงปกป้องครอบครัวได้ ยอมกลายเป้นผีโรคระบาดเพื่อช่วยเมีย เป็นนิยายที่อ่านจบแล้วมันอิ่มเอมซาบซึ้ง ไม่เศร้าเลย แต่เรียกน้ำตาแห่งความซาบซึ้งได้ เรื่องนี้แหละมากกว่ารักจริงๆ

อ่านเล่มสองจบแล้วรู้สึกดีขึ้นหน่อย บรรยากาศของเรื่องอุ่น ๆ กรุ่น ๆ แปลก ๆ ดี แต่ตลกแบบฝืน ๆ ไปนิด

นิยายที่ทั้งตลกทั้งซาบซึ้งหาไม่ได้ง่ายๆ นะเนี่ย เรื่องนี้อ่านขำๆ อยู่ดีๆ กลับทำให้ซึ้งน้ำตาซึมได้เนี่ย อ่านแล้วเพลินดีอยู่

อ่านเล่มแรกก็ว่าไม่เวิร์คแล้วนะ ทำใจอ่านเล่มสองต่อ ทำไมมันไม่สนุก ที่อ่านเพราะอยากรู้ว่าจบยังไงแค่นั้นแหละ เราว่าเรื่องอื่นของอวี๋ฉิงสนุกกว่านี้ เรื่องนี้น่าผิดหวังมาก