เมื่อพ่อของฉันนำหนังสือโบราณเล่มหนึ่งมาเก็บไว้ที่บ้าน
ฉันก็ดันทะลึ่งไปขอลองอ่านข้อความในนั้นดู
เพียงเพราะอยากอวดภูมิว่าฉันน่ะก็สามารถอ่านภาษาโบราณได้เหมือนแม่
แต่แค่ฉันเอ่ยออกมาว่า ‘อะบราดากาบราลี วาฟีไฟท์ติ้งแลนด์!!!’
ฟุ่บ! ตัวฉันก็หายวับไปกับตา
แล้วจู่ๆ ก็มาโผล่อยู่กลางแท่นพิธีบูชาอะไรสักอย่างที่มีฝูงชนรายล้อมมากมายนี่แทน
ทันใดนั้นเสียงของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นบอกให้ทุกคนคำนับเทพีไดอานา
อืม...ดีมาก คำนับฉันซะ ฮะ!อะไรนะ พวกเขาคิดว่าฉันคือเทพีอะไรนั่นเรอะ!
จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ฮึกๆ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ฮือๆ ช้านอยากกลับบ้านนน...