
1. ‘ภิญญดา’ เป็นใครมาจากไหน ขอรบกวนแนะนำตัวเพื่อทำความรู้จักกันก่อนค่ะ
ได้มาจากชื่อจริงของตัวองค่ะ( คำนวนตามศาสตร์แห่งตัวเลขมาแล้วอย่างดี)
2. อยากรู้จังเลยค่ะว่าความฝันในการเป็นนักเขียนเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ แล้วเข้ามาสู่เส้นทางการเป็นนักเขียนได้อย่างไร และที่สำคัญสุดๆ...ชีวิตการเป็นนักเขียนเหมือนกับที่คิดฝันเอาไว้ก่อนหน้านี้หรือเปล่าคะ
เคยฝันเมื่อสมัยเป็นนักเรียนมัธยมต้น แต่สมัยนั้นคอมพิวเตอร์ยังไม่แพร่หลาย ดีที่สุดคือใช้เครื่องพิมพ์ดีด ผิดที่ก็เป็นเรื่องใหญ่ ลองแต่งเรื่องสั้นดูก็ไม่เวิร์ค เลยเอาเรียนไว้ก่อนแขวนความฝันเอาไว้ถึง25ปี จนกระทั่งทำงานทำการสักพักก็เรียนปริญญาโทตอนค่ำ เครียดค่ะพอเรียนจบโทเลยอ่านนิยายแบบประชดชีวิต
อ่านมาก แม่กระทั่งนิยายที่ลงในเวบแจ่มใสก็อ่าน เกิดคันไม้คันมือขึ้นมาเพราะพล็อตไม่ถูกใจ แต่งเองเลยดีกว่าเอามาลงในเวบแจ่มใสนี่ล่ะค่ะ กระแสตอบรับล้นหลาม
ชีวิตการเป็นนักเขียนที่เคยฝันก็แค่มีงานพิมพ์ออกมาเป็นหนังสือก็แค่นั้น แต่ไม่คิดว่าจะมีสีสันมีเรื่องราวสนุกๆจากการทำกิจกรรมร่วมกับสำนักพิม์แฟนคลับอย่างนี้
3. แล้วถ้าไม่ได้เป็นนักเขียนของแจ่มใส คิดว่าตอนนี้ตัวเองน่าจะกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนคะ
โดยส่วนตัวมีงานประจำอยู่แล้ว เป็นผู้จัดการแบงก์ งานเขียนถือเป็นการผ่อนคลายอย่างหนึ่งเหมือนกับการอ่านหนังสือนิยาย ดังนั้นถ้าไม่ได้เป็นนักเขียนก็คงได้จองตำแหน่งเป็นนักอ่านเป็นลูกค้าของแจ่มใสอย่างถาวร
4. นิยายแต่ละเรื่องต้องอาศัยแรงบันดาลใจในการเขียนไม่น้อยเลยทีเดียว อยากจะรู้จังเลยค่ะว่ามีวิธีการสร้างแรงบันดาลใจยังไงบ้าง แง้มให้หลายๆ คนที่ฝันอยากจะเป็นนักเขียนเหมือนกันทราบสักนิดได้มั้ยคะ
ก่อนจะมาริเป็นนัก(หัด)เขียน ก็เป็นนักอ่านนิยายมาก่อน แรงบันดาลใจจึงเกิดจากการที่เราอ่านแล้วไม่ชอบใจในวิธีคิดและแก้ปัญหาของตัวละคร พูดง่ายๆก็คือ พล็อตไม่ถูกใจ อย่ากระนั้นเลยเขียนเองเสียเลยดีกว่านั่นคือแรงบันดาลใจของนิยายที่แต่งเรื่องแรก ส่วนการสร้างแรงบันดาลใจในเรื่องต่อๆไปก็อาศัยไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ พบเรื่องรอบตัวก็จินตนาการไปเรื่อย
5. หลายๆ คนแอบกระซิบถามมาค่ะ ว่าพระเอกในนิยายหล่อโดนใจนักอ่านขนาดนี้ ไม่ทราบว่ามีต้นแบบจริงๆ หรือเป็นเพียงแค่ชายในฝันที่นักเขียนสร้างขึ้นมาเองคะ
มีต้นแบบจากคนรู้จักที่อยู่รอบตัว ไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้อง ลูกค้า เพื่อน หรือคนใกล้ตัวที่สุดคือคุณสามี เป็นการผสมผสานนิสัยใจคอ บุคลิกภาพ จุดเด่นของหลายๆคนเข้ามาอยู่ในคนคนเดียว
6. สมมติว่าเกิดปาฏิหาริย์แล้วพระเอกในนิยายหนึ่งคนจะออกมาโลดแล่นในชีวิตจริงได้หนึ่งวัน ‘ภิญญดา’จะเลือกพระเอกคนไหน จากเรื่องอะไรให้มีชีวิตขึ้นมา และในวันนั้นจะทำกิจกรรมอะไรเพื่อสร้างความประทับใจแบบสุดๆ ให้กับเขาดี
เลือก เสธ.เพชร(พันเอกกพัชราวุธ) นายทหารอนาคตไกล จากเรื่องวิวาห์วุ่นลุ้นคู่แท้ค่ะ เขาเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นและมั่นคงและทรีตผู้หญิงได้เยี่ยมอย่างไม่มีที่ติ ดังนั้นจึงเลือกกิจกรรมชวนกันไปเที่ยวแบบวันเดย์ทริป หาที่ทานอาหารอร่อยๆ ได้คุยแลกเปลี่ยนมุมมองและทัศนคติ ไม่ต้องเฟคอะไรเลยเป็นตัวเรานี่ล่ะดีที่สุด
7. ถ้าตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง แล้วพบว่าตัวเองกลายเป็นนางเอกในนิยายที่เขียน อยากทราบว่าจะเลือกเป็นนางเอกคนไหน จากเรื่องอะไร และเพราะอะไรถึงอยากเป็นนางเอกคนนี้
เมื่อเลือกเสธ.เพชรแล้วในข้อ6แล้วจึงขอเลือกเป็น หนูแหวน(วรภัทรา) คู่ของเสธ.ซะเลย ที่ชอบเพราะเธอทำบริษัททัวร์ โดยส่วนตัวก็เป็นคนชอบเที่ยวอยู่แล้ว(ถ้าดูในเฟสบุ๊คจะเห็นว่าเที่ยวต่างจังหวัดถี่มาก) แล้วเสธ.เพชรจะดูแลคุณหญิงนายพลในอนาคตดีแน่ๆ (อ้อ! สรุปแล้วอยากเป็นคุณหญิงนี่เอง)
8. ถ้าเดตไลน์การส่งต้นฉบับมาจ่ออยู่ตรงหน้า ต้นฉบับก็ยังไม่เสร็จลุล่วงสักที ในขณะที่กำลังคร่ำเคร่งกับงานแบบสุดๆ บังเอิญ! มีสิ่งหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าแล้วทำให้สมาธิในการเขียนกระเจิดกระเจิงจนรวบรวมกลับมาเขียนนิยายต่อไม่ได้ อยากทราบว่าสิ่งนั้นคืออะไรคะ (จะได้นำข้อมูลไปบอกกอง บ.ก. ให้กำจัดสิ่งเหล่านี้ให้หมดไป)
อันนี้เบสิคเลยค่ะ สิ่งที่ดึงสมาธิเราอย่างที่สุดคือละครดีๆในโทรทัศน์ กับ สิ่งที่ทำให้เราวอกแว่กประจำวันคือ ไลน์กับfacebook
9. ถ้าเกิด ‘ภิญญดา’ สามารถรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าว่าหนังสือนิยายเล่มสุดท้ายของตัวเองจะกลายเป็นวัตถุล้ำค่าที่มวลมนุษยชาติต้องการหามาไว้ในครอบครอง ไม่ทราบว่าจะเขียนนิยายเล่มนั้นให้ออกมาในแนวไหน หรือเขียนเกี่ยวกับเรื่องอะไรคะ
เขียนเกี่ยวกับมิตรภาพและความผูกพันในกลุ่มเพื่อนที่มีมายาวนาน และอาจพัฒนาความสัมพันธ์ของบางคู่มาเป็นความรัก สอดแทรกแง่มุมการใช้ชีวิตของแต่ละคน
10. สุดท้ายแล้ว เปิดโอกาสให้ฝากบอกอะไรไปถึงนักอ่านที่ติดตามผลงานทั้งผลงานในอดีต ปัจจุบัน และรอติดตามผลงานในอนาคต ขายของได้อย่างเต็มที่เลยนะคะ
อยากจะบอกว่าตั้งใจเอาไว้แน่วแน่ว่าวันใดที่มีงานเขียนเป็นของตัวเอง จะให้ตัวละครเชื่อมกันได้ทุกเรื่อง ใครที่ตามงานเขียนของภิญญดา อยากอ่านให้ครบ ถ้าอ่านเรียงกันอย่างนี้จะได้อรรถรสที่สุด(งานเขียนไม่เยอะ พอจะสาธยายได้ค่ะ)