ขายหนังสือ-นักเขียน-หนังสือออนไลน์-สำนักพิมพ์-แจ่มใส

ช่วยแนะนำตัวซักนิดนะคะ

สวัสดีค่ะ การะบุหนิงนะคะ เอ... จะแนะนำยังไงดีล่ะเนี่ย ก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ (เล็กกว่าช้างนิดนึง) บอบบางปานจะปลิวตามลม (แต่ต้องเป็นลมพายุประเภททอร์นาโดเชียวล่ะ) หน้าตาน่ารัก (ลักไปยิงทิ้งให้พ้นหูพ้นตา) นิสัยเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ (แต่ก่อนพับน่ะ ผ้าผืนนี้ถูกขยำขยี้แล้วตามด้วยกาทืบๆๆๆ ไปแล้วนะ) พูดจาไพเราะ (คือฟังแล้วอยากจะเลาะฟันคนพูดทิ้งซะให้หมด) แล้ว...อะไรอีกหว่า...อ้าว ทำไมอ่านแล้วทำหน้าเขียวหน้าเหลืองเหมือนจะอ๊อกกันถ้วนหน้าอย่างนั้นล่ะคะ ก็ได้ๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ เชอะ!

นามปากกานี้ ท่านได้แต่ใดมา

นามปากกา 'การะบุหนิง' เป็นภาษาชวาค่ะ แปลว่าดอกแก้ว ชอบมากค่ะ ชอบทั้งดอกแก้วและคำว่าการะบุหนิง เห็นว่ามีเสน่ห์เข้ากับตัว (ไม่วายค่ะ เรื่องหลงตัวเองนี่ขอให้บอก อิอิ) ก็เลยยกมาเป็นนามปากกาซะงั้น

ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่เอ่ย

ตอนนี้กำลังทำอะไรหลายๆ อย่างเลยค่ะ ภารกิจเยอะแยะรอบสะเอวร้อยกะแปดอย่าง แต่ละอย่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่อยากทำทั้งนั้น เลยไม่อยากละทิ้งโอกาสไป...แต่จะว่าไปแล้ว สิ่งที่อยากจะทำให้ลุล่วงที่สุดตอนนี้ก็คือแต่งนิยายให้จบซะทีเนี่ยล่ะคะ (เง้อ เค้าสัญญาว่าจะรีบแต่งนะ อย่าทำตาดุใส่เค้ากันเป็นแถวอย่างนั้นสิ งือออ~)

จับพลัดจับผลู หลงทางเข้ามาในวังวนน้ำหมึกได้อย่างไรคะ

ตั้งแต่จำความได้ก็เป็นเด็กที่ชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจแล้วล่ะค่ะ อ่านมันดะไปหมดไม่ว่าอะไรขวางหน้า และโชคดีที่ครอบครัวก็สนับสนุน (แม้ว่าคุณแม่จะแอบทำตาเขียวในบางครั้งที่เห็นตั้งหนังสือที่ลูกสาวขนมาให้จ่ายตังค์ให้ตามร้านหนังสือเมื่อสมัยยังวัยละอ่อน ^^'')
พออ่านมากๆ เข้าก็เริ่มร้อนวิชา อยากจะลองเขียนดู จำได้ว่านิยายรักหน่อมแน้มเรื่องแรกจากปลายปากกาเริ่มขึ้นเมื่อตอนอยู่ ป.4 เที่ยวไล่ยัดเยียดให้เพื่อนอ่านฟรีแต่ไม่มีใครสน TOT พอได้เริ่มแล้วก็ติดใจเหมือนคนติดยา เขียนต่อมาเรื่อย แต่ไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน จนมาถึงคราวได้ตีพิมพ์กับแจ่มใส หลังจากนั้นก็หลงทางวนเวียนอยู่ในวังวนนี้โดยหาทางออกไม่ได้อีกเลย และคงไม่คิดจะหาด้วยค่ะ อยากจะหลงทางอยู่ในนี้ตลอดไปเพราะใจมันรักซะแล้ว อิอิ

แนวหนังสือที่ชอบอ่าน นักเขียนและหนังสือในดวงใจ

เป็นคนชอบอ่านหนังสือหลายแนวมากเลยค่ะ คงเป็นเพราะอ่านแบบไม่ได้จำกัดแนวมาตั้งแต่เด็ก เนื่องจากตอนนั้นต้องเน้นอ่านฟรีเป็นหลัก (อ่ะนะ เก๊าะตอนเด็กๆ มันบ่อจี๊นี่คะ ดังนั้นเห็นอะไรพอจะคว้ามาอ่านได้ก็เอาหมด) จึงติดนิสัยมาถึงตอนโต อ้อ แต่ยกเว้นหนังสือเรียนหรือหนังสือที่มีเนื้อหาเป็นวิชาการนะคะ (เป็นพวกหาสาระไม่ได้นั่นเอง -_-'') ดังนั้นนักเขียนและหนังสือในดวงใจจึงมีเพียบชนิดสาธยายเจ็ดวันเจ็ดคืนไม่หมด ด้วยความเกรงใจกลัวเปลืองเนื้อที่ เลยไม่ขอยกมาละกันนะคะ

สามอย่างนี้แหละสำคัญที่สุดในชีวิตแล้ว ให้ตายยังไงก็ขาดไม่ได้

โอยยยยย...ไม่ไหวค่ะ แบบว่าชีวิตนี้มีมากกว่าสามอย่างที่ขาดไม่ได้เป็นอันขาด ถ้าตอบอย่างโน้นก็ขาดอย่างนี้ ตอบอย่างนั้นก็ขาดอย่างนู้น พยายามเค้นสมอง (ที่พอจะมีเหลืออยู่หน่อยๆ ^^'') อยู่นานมาก แต่ก็บีบให้เหลือแค่สามไม่ได้จริงๆ ค่ะ

ช่วยบอกนิยามความรักของตัวเองหน่อย

ความหมายของความรักโดยส่วนตัวมีมากมายเลยค่ะ เปลี่ยนไปเรื่อยตามแต่วัย (ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ TT) อารมณ์ สถานการณ์ สิ่งแวดล้อม ฯลฯ มีทั้งในด้านดีและด้านร้าย แต่ถึงยังไงนิยามที่แน่นอนไม่มีเปลี่ยนในใจเสมอก็คือ 'ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของชีวิต' ค่ะ

แอบกระซิบซักนิด หัวใจยังว่างอยู่หรือเปล่าเอ่ย

อุ๊ย ถามอะไรคะนี่ เขิลลลลล...ไม่มีหรอกค่ะ รอบตัวมีแต่เพื่อนกัน พี่น้องกัน...อ้าว ลืมตัว ไม่ใช่ดารานี่เรา ^^'' เอาเป็นว่า...ไม่บอก...แหม บอกได้ไง เดี๋ยวเรตติ้งเก๊าะตกหมดพอดี (มีกะเค้าด้วยเรอะ)

ฝากอะไรเล็กๆ น้อยๆ (หรือมากๆ ก็ได้ค่ะ) ถึงคนอ่านซักนิดนะคะ

ถ้ามากๆ ก็กลัวจะปาเข้าไปสิบหน้ากระดาษ (เหอๆ อย่าทำหน้าสยองกันอย่างนั้นสิคะ) เพราะงั้นก็ขอรวบสั้นๆ แต่จริงใจและจริงจังนะคะ...ขอบคุณเหลือเกิน และก็รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะ...^^

นักเขียนนักแปล